Sense

1. a tearing, rending, mangling
2. a convulsion, spasm

Examples

• καὶ μικρὰ μὲν περιλαβὼν ταῖσ ἡνίαισ τὸν χαλινόν ἄνευ πληγῆσ καὶ σπαραγμοῦ , προσανέστειλεν ὡσ δὲ ἑώρα τὸν ἵππον ἀφεικότα τὴν ἀπειλήν, ὀργῶντα δὲ πρὸσ τὸν δρόμον, ἐφεὶσ ἐδίωκεν ἤδη φωνῇ θρασυτέρᾳ καὶ ποδὸσ κρούσει χρώμενοσ. (Plutarch, Alexander, chapter 6 4:2)
• οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ χειρουργίᾳ χρῆσθαι τοὺσ ἐλέφαντασ ἱστοροῦσι καὶ γὰρ ξυστὰ καὶ λόγχασ καὶ τοξεύματα, παριστάμενοι τοῖσ τετρωμένοισ, ἄνευ σπαραγμοῦ ῥᾳδίωσ καὶ ἀβλαβῶσ ἐξέλκουσιν. (Plutarch, De sollertia animalium, chapter, section 20 9:1)
• ὁ δὲ λάβραξ ἀνδρικώτερον τοῦ ἐλέφαντοσ οὐχ ἕτερον ἀλλ’ αὐτὸσ ἑαυτόν, ὅταν περιπέσῃ τῷ ἀγκίστρῳ, βελουλκεῖ, τῇ δεῦρο κἀκεῖ παραλλάξει τῆσ κεφαλῆσ ἀνευρύνων τὸ τραῦμα καὶ τὸν ἐκ τοῦ σπαραγμοῦ πόνον ὑπομένων, ἄχρι ἂν ἐκβάλῃ τὸ ἄγκιστρον. (Plutarch, De sollertia animalium, chapter, section 24 14:2)
• γίγνεται δὲ μετὰ σπαραγμοῦ τε καὶ λύπησ τῆσ ἐσχάτησ τὸ τὴν ἡδονὴν ἐκβάλλειν. (Dio, Chrysostom, Orationes, 66:1)
• ἄνθρωπον γὰρ κατασπείσαντεσ τύπτουσι μαχαίρᾳ κατὰ τὸν ὑπὲρ τὸ διάφραγμα τόπον, καὶ πεσόντοσ τοῦ πληγέντοσ ἐκ τῆσ πτώσεωσ καὶ τοῦ σπαραγμοῦ τῶν μελῶν, ἔτι δὲ τῆσ τοῦ αἵματοσ ῥύσεωσ τὸ μέλλον νοοῦσι, παλαιᾷ τινι καὶ πολυχρονίῳ παρατηρήσει περὶ τούτων πεπιστευκότεσ. (Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, book 5, chapter 31 3:4)

Similar forms

• σπαραγμὸν (7)
• σπαραγμοῦ (5)
• σπαραγμοῖς (4)
• σπαραγμῷ (4)
• σπαράγματα (3)
• σπαραγμῶν (2)
• σπαραγμοὺς (2)
• σπαραγμοὶ (2)
• σπαράγμασιν (1)
• σπαραγμούς (1)
• σπαράγμασι (1)
• σπαραγμὸς (1)
• σπαραγμώδεις (1)
• σπαράγματ (1)
• σπάραγμα (1)
• σπαραγμόν (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.