Sense

1. an address, salutation
2. that by which one is addressed, a name, designation

Examples

• τῷ δ’ ἀπὸ τῶν δαιμόνων προσρήματι χρωμένου κοινῶσ ἐπί τε χρηστῶν καὶ φαύλων, δαιμόνιε σχεδὸν ἐλθέ· (Plutarch, De Iside et Osiride, section 26 2:2)
• οὗ μὲν γὰρ ἦν αἰτία τὸ πρᾶγμα, τὴν κρίσιν εἴρηκεν, οὗ δ’ ὁ ἁλοὺσ ἔνοχοσ τῷ προσρήματι τούτῳ καθέστηκεν, τὴν τιμωρίαν ἔγραψεν. (Demosthenes, Speeches 21-30, 39:4)
• Ὥστε οὐκ ἂν ἔτι πείθοιτο τῷ Δελφικῷ προσρήματι κελεύσαντι παντὸσ μᾶλλον γιγνώσκειν αὑτόν; (Dio, Chrysostom, Orationes, 3:7)
• μάλιστα μὲν γὰρ κἀκείνων ἑκάστη, λέγω δ’ ὧν τισ καὶ λόγοσ ἐστὶ καὶ μέγα τοὔνομα, οὐκ ἀπέχονται μὴ οὐ πολίτην τιθέναι καὶ τῷ προσρήματι τούτῳ καλεῖν, ὅπου γε καὶ προστάτην ἀτεχνῶσ ὥσπερ τινὲσ μητέρεσ ἀντιποιούμεναι παιδὸσ, οἱο͂ν δὴ πάρεστιν ὁρᾶν τοῦτον, τὸ μὲν εἶναι μητρὶ διδοῦσαι τῇ φύσει λαχούσῃ, τὸ κεκλῆσθαι δὲ αὐτὰσ οὐκ ἀφαιρούμεναι. (Aristides, Aelius, Orationes, 1:4)
• οἵ τε γὰρ ξένοι διὰ τοὺσ ἄλλουσ πολίτασ γνησίουσ ὄντασ ἐνέχονται τῷ προσρήματι οἵ τε πολῖται βεβαιοῦσι τὴν ἐπωνυμίαν τῷ καθαροὶ ξένων εἶναι τὸ ἐξ ἀρχῆσ· (Aristides, Aelius, Orationes, 13:4)

Similar forms

• πρόσρησιν (11)
• πρόσρημα (9)
• προσρητέον (9)
• προσρήσει (7)
• προσρήματος (7)
• προσρήματι (7)
• προσρήσεως (6)
• προσρητέα (3)
• προσρήματα (3)
• προσρηθῆναι (3)
• πρόσρησις (3)
• προσρηγνὺς (1)
• προσρημάτων (1)
• προσρήξας (1)
• προσρητέος (1)
• προσρήσεις (1)
• προσρῆξαι (1)
• προσρηθέντα (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.