Sense

1. that which is alleged as the cause, an allegation, plea, plea
2. a mere pretext, a pretence, excuse, the pretext or pretence for, in pretence, from or on, excuse, an excuse
3. occasion, an excuse, an excuse, pretences, excuse, shuffling
4. suggestion.

Examples

• ἱκανὴ μὲν ἦν πρόφασισ. (Dionysius of Halicarnassus, De Dinarcho, chapter 109)
• καὶ αὖθίσ γε παρὰ μὲν τῷ Λυσίᾳ ἡ πρόφασισ λέγεται ἀνεπιτηδεύτωσ· (Dionysius of Halicarnassus, chapter 7 2:1)
• τίσ γὰρ πύρ’ αἴθειν πρόφασισ Ἀργείων στρατόν; (Euripides, Rhesus, episode13)
• μηδ̓ ἔστω πρόφασισ τῷ πλουσίῳ ἢ στομάχου ἢ κεφαλῆσ ὀδύνη, ὡσ μόνον δἰ αὐτὴν πίνειν τοῦ κρείττονοσ. (Lucian, Saturnalia, 1:5)
• πρεσβύτην γὰρ ἤδη τοσοῦτον ἐνηλίκῳ παιδὶ καὶ γυναικὶ νύμφῃ παιδὸσ ἐπιγῆμαι κόρην ὑπηρέτου καὶ δημοσιεύοντοσ ἐπὶ μισθῷ πατρὸσ οὐδαμοῦ καλόν, ἀλλ’ εἴτε πρὸσ ἡδονὴν ταῦτ’ ἔπραξεν εἴτ’ ὀργῇ διὰ τὴν ἑταίραν ἀμυνόμενοσ τὸν υἱόν, αἰσχύνην ἔχει καὶ τὸ ἔργον καὶ ἡ πρόφασισ. (Plutarch, Comparison of Aristides with Marcus Cato, chapter 6 1:2)
• ἀτὰρ ἡ πρόφασίσ γε νὴ Δί’ εἰκότωσ ἔχει. (Aristophanes, Thesmophoriazusae, Prologue, iambics 2:3)

Similar forms

• πρόφασιν (315)
• προφάσεις (140)
• πρόφασις (119)
• προφάσεως (113)
• προφάσει (89)
• προφάσιος (33)
• προφάσιας (22)
• προφάσεων (10)
• προφάσιες (9)
• πρόφασίς (7)
• προφάσεσιν (5)
• προφάσεσι (5)
• προφασίων (5)
• πρόφασίν (3)
• προφάσιεσ· (2)
• προφάσι (1)
• προφασίζει (1)
• προφάσιο (1)
• προφάσιές (1)
• προφάσιός (1)
• προφάσες (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.