πραότης
Third declension Noun; Feminine
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
πραότης
πραότητος
Structure:
πραοτητ
(Stem)
+
ς
(Ending)
Sense
- mildness, gentleness
Declension
Third declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἀρετή ἐστιν ἡ φρόνησισ, τοῦ δὲ θυμοειδοῦσ ἥ τε πραότησ καὶ ἡ ἀνδρεία, τοῦ δὲ ἐπιθυμητικοῦ ἥ τε σωφροσύνη καὶ ἡ ἐγκράτεια, ὅλησ δὲ τῆσ ψυχῆσ ἥ τε δικαιοσύνη καὶ ἡ ἐλευθεριότησ καὶ ἡ μεγαλοψυχία. (Aristotle, Virtues and Vices 5:1)
- πραότησ δ’ ἐστὶν ἀρετὴ τοῦ θυμοειδοῦσ, καθ’ ἣν ὑπὸ ὀργῆσ γίνονται δυσκίνητοι. (Aristotle, Virtues and Vices 8:1)
- οὐ μὴν ταῦτα μάλιστα θαυμάζειν ἄξιον, ἀλλὰ πραότησ τε πολλὴν χάριν ἔχουσα, καὶ τὸ μάχιμον καὶ διαπορητικὸν ὑπὸ συνέσεωσ, οὔτε δύσκολον οὔτε ἀντίτυπον πρὸσ τὰσ ἀποκρίσεισ· (Plutarch, De Pythiae oraculis, section 1 5:2)
- πρὸσ ταῦτα πραότησ ἑκάστου καὶ τὸ μὴ ταραττόμενον μηδὲ κνιζόμενον ὑπὸ τῶν λεγόντων καὶ ὀνομαζόντων ἣλικάσ τινασ ἐν αὐλαῖσ βασιλέων εὐημεροῦντασ ἢ φερνὰσ ἐπὶ γάμοισ λαμβάνοντασ ἢ κατιόντασ ὑπὸ πλήθουσ εἰσ ἀγορὰν ἐπ’ ἀρχήν τινα ἢ συνηγορίαν. (Plutarch, Quomodo quis suos in virtute sentiat profectus, chapter, section 6 3:1)
- ἡ γὰρ ἐν τούτοισ ἐπιείκεια καὶ πραότησ καὶ τὸ μὴ μετ’ ἀγῶνοσ συνίστασθαι μηδὲ διαλύεσθαι μετ’ ὀργῆσ τὰσ κοινολογίασ μηδ’ οἱο͂ν ἐφυβρίζειν ἐλέγξαντασ ἢ χαλεπαίνειν ἐλεγχθέντασ ἱκανῶσ προκόπτοντόσ ἐστιν. (Plutarch, Quomodo quis suos in virtute sentiat profectus, chapter, section 9 2:1)
- αἱ ἡμέραι τῶν ἐτῶν ἡμῶν ἐν αὐτοῖσ ἑβδομήκοντα ἔτη, ἐὰν δὲ ἐν δυναστείαισ, ὀγδοήκοντα ἔτη, καὶ τὸ πλεῖον αὐτῶν κόποσ καὶ πόνοσ. ὅτι ἐπῆλθε πρᾳότησ ἐφ̓ ἡμᾶσ, καὶ παιδευθησόμεθα. (Septuagint, Liber Psalmorum 89:10)
- σοφία γὰρ καὶ παιδεία φόβοσ Κυρίου, καὶ ἡ εὐδοκία αὐτοῦ πίστισ καὶ πρᾳότησ. (Septuagint, Liber Sirach 1:28)
- ἡ μέντοι πρὸσ Μινούκιον ἐπιείκεια τοῦ Φαβίου καὶ πρᾳότησ ἐλέγχει τὸν πρὸσ Κίμωνα καὶ Θουκυδίδην στασιασμόν, ἄνδρασ ἀγαθοὺσ καὶ ἀριστοκρατικοὺσ εἰσ φυγὴν ὑπ’ αὐτοῦ καὶ τοὔστρακον ἐκπεσόντασ. (Plutarch, Comparison of Pericles and Fabius Maximus, chapter 3 1:3)
