Sense

1. one who has or claims more than his due, greedy, grasping, arrogant
2. making gain

Examples

• ὅταν δὲ πλεονεκτῇ, πολλάκισ κατ’ οὐδεμίαν τῶν τοιούτων, ἀλλὰ μὴν οὐδὲ κατὰ πάσασ, κατὰ πονηρίαν δέ γε τινά ψέγομεν γάρ καὶ κατ’ ἀδικίαν. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 5 21:3)

Similar forms

• πλεονεκτεῖν (100)
• πλεονέκτημα (33)
• πλεονεκτήματα (15)
• πλεονέκτης (11)
• πλεονεκτεῖ (9)
• πλεονεκτήσειν (8)
• πλεονέκτας (7)
• πλεονεκτῆσαι (7)
• πλεονεκτικῶς (7)
• πλεονεκτῶν (6)
• πλεονέκται (5)
• πλεονεκτοῦσιν (5)
• πλεονέκτην (4)
• πλεονεκτοῖεν (3)
• πλεονεκτήσει (3)
• πλεονεκτοῦμεν (3)
• πλεονεκτικὸν (3)
• πλεονεκτοῦντα (3)
• πλεονεκτήμασι (3)
• πλεονέκτου (3)
• πλεονεκτήματι (3)
• πλεονεκτήσω (2)
• πλεονεκτικός (2)
• πλεονέκταις (2)
• πλεονεκτῶσι (2)
• πλεονεκτήμαθ (2)
• πλεονεκτήσας (2)
• πλεονεκτοῦσι (2)
• πλεονέκτημ (1)
• πλεονεκτητέον (1)
• πλεονεκτοῦντι (1)
• πλεονεκτεῖτε (1)
• πλεονεκτικοὺς (1)
• πλεονέκτημά (1)
• πλεονεκτῆσαί (1)
• πλεονεκτοῖτε (1)
• πλεονεκτοῦσαν (1)
• πλεονεκτῇ (1)
• πλεονεκτοῖ (1)
• πλεονεκτῶσιν (1)
• πλεονεκτεῖται (1)
• πλεονεκτήσασι (1)
• πλεονέκτει (1)
• πλεονεκτικοὶ (1)
• πλεονεκτοίη (1)
• πλεονεκτοῦσα (1)
• πλεονεκτέων (1)
• πλεονεκτοῦν (1)
• πλεονεκτεῖς (1)
• πλεονεκτικόν (1)
• πλεονεκτοῖτο (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.