πιστός
2군 변화 명사; 남성
로마알파벳 전사:
고전 발음: []
신약 발음: []
기본형:
πιστός
πιστοῦ
형태분석:
πιστ
(어간)
+
ος
(어미)
뜻
- 충실한, 신뢰할 수 있는
- 순종하는, 충성스러운
- 신앙심 있는, 독실한
- faithful, trusty
- obedient, loyal
- faithful, believing
곡용 정보
2군 변화
위에 제시된 변화형은 규칙에 따라 생성된 것이며 일부 형태는 실제 사용여부가 입증되지 않았으니, 참고용으로만 사용하시길 바랍니다.
현재 일부 변화형의 강세가 잘못 표기되는 오류가 있어 수정 중에 있으니 유의하시길 바랍니다.
- ἐπιμέλεια δὲ καλὴ μὲν αὐτῶν τῶν ἀδελφῶν, ἔτι δὲ καλλίων πενθεροῖσ καὶ γαμβροῖσ τοῖσ ἐκείνων εὔνουν ἀεὶ παρέχειν εἰσ ἅπαντα καὶ πρόθυμον ἑαυτόν, οἰκέτασ τε φιλοδεσπότουσ ἀσπάζεσθαι καὶ φιλοφρονεῖσθαι, καὶ χάριν ἔχειν ἰατροῖσ θεραπεύσασιν αὐτοὺσ καὶ φίλοισ πιστοῖσ καὶ προθύμωσ συνδιενεγκοῦσιν ἀποδημίαν ἢ στρατείαν· (Plutarch, De fraterno amore, section 211)
(플루타르코스, De fraterno amore, section 211)
- ἄλλοι δὲ χρησάμενοι πιστοῖσ ὁδηγοῖσ ἐλάβοντο χωρίων ὀρεινῶν, ἃ καλεῖται Σίννακα, καὶ κατέστησαν ἐν ἀσφαλεῖ πρὸ ἡμέρασ, οὗτοι περὶ πεντακισχιλίουσ ἦσαν ἡγεῖτο δ’ αὐτῶν ἀνὴρ ἀγαθὸσ Ὀκταούϊοσ. (Plutarch, chapter 29 5:1)
(플루타르코스, chapter 29 5:1)
- τούτων κοινωνὸν τῆσ ἀρχῆσ οὐδένα οἱο͂́σ τ’ ἦν πειθοῖ καὶ διδαχῇ καὶ εὐεργεσίαισ καὶ συγγενείαισ ἀπεργασάμενοσ ποιήσασθαι, Δαρείου δὲ ἑπταπλασίῳ φαυλότεροσ ἐγένετο, ὃσ οὐκ ἀδελφοῖσ πιστεύσασ οὐδ’ ὑφ’ αὑτοῦ τραφεῖσιν, κοινωνοῖσ δὲ μόνον τῆσ τοῦ Μήδου τε καὶ εὐνούχου χειρώσεωσ, διένειμέ τε μέρη μείζω ἕκαστα Σικελίασ πάσησ ἑπτά, καὶ πιστοῖσ ἐχρήσατο τοῖσ κοινωνοῖσ καὶ οὐκ ἐπιτιθεμένοισ οὔτε αὐτῷ οὔτε ἀλλήλοισ, ἔδειξέν τε παράδειγμα οἱο͂ν χρὴ τὸν νομοθέτην καὶ βασιλέα τὸν ἀγαθὸν γίγνεσθαι· (Plato, Epistles, Letter 7 58:1)
(플라톤, Epistles, Letter 7 58:1)
- καὶ μέντοι ταῦτα λέγων ἐφόβησε τοὺσ Ῥωμαίουσ, καὶ μόνοισ αὐτὸν ἐψηφίσαντο χρῆσθαι τοῖσ ἐν Σικελίᾳ, στρατεύμασι καὶ τῶν ἐν Ἰβηρίᾳ γεγονότων μετ’ αὐτοῦ τριακοσίουσ ἄγειν, οἷσ ἐχρῆτο πιστοῖσ. (Plutarch, Fabius Maximus, chapter 26 1:2)
(플루타르코스, Fabius Maximus, chapter 26 1:2)
- "ὥσπερ γὰρ τῶν βασιλέων καὶ τῶν στρατηγῶν τὴν διάνοιαν οἱ μὲν ἐκτὸσ αἰσθάνονται καὶ γιγνώσκουσι πυρσοῖσ τισι καὶ κηρύγμασι καὶ ὑπὸ σαλπίγγων, τοῖσ δὲ πιστοῖσ καὶ συνήθεσιν αὐτοὶ φράζουσιν· (Plutarch, De genio Socratis, section 248)
(플루타르코스, De genio Socratis, section 248)
