- τῶν πίστεων δι’ ἀναγκαίων συνάγεται λημμάτων· (Dionysius of Halicarnassus, Ad Ammaeum, chapter 2 1:1)
(디오니시오스, Ad Ammaeum, chapter 2 1:1)
- ἄρξομαι δὲ ἀπὸ τῶν καλουμένων ἐντέχνων πίστεων καὶ χωρὶσ ὑπὲρ ἑκάστου μέρουσ διαλέξομαι. (Dionysius of Halicarnassus, chapter 191)
(디오니시오스, chapter 191)
- καὶ ἄλλοσ ὅ τι δή ποτε, ὡσ τάραχον γίνεσθαι οὐ τὸν τυχόντα τῶν ἐπὶ τούτοισ πίστεων παρὰ πάντων λεγομένων. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 57 1:2)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 57 1:2)
- οὐδὲν γὰρ ἐν αὐτοῖσ ἄλλο πραγματεύονται πλὴν ὅπωσ τὸν κριτὴν ποιόν τινα ποιήσωσιν, περὶ δὲ τῶν ἐντέχνων πίστεων οὐδὲν δεικνύουσιν, τοῦτο δ’ ἐστὶν ὅθεν ἄν τισ γένοιτο ἐνθυμηματικόσ. (Aristotle, Rhetoric, Book 1, chapter 1 9:2)
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 1 9:2)
- ἐπεὶ δὲ φανερόν ἐστιν ὅτι ἡ μὲν ἔντεχνοσ μέθοδοσ περὶ τὰσ πίστεισ ἐστίν, ἡ δὲ πίστισ ἀπόδειξίσ τισ τότε γὰρ πιστεύομεν μάλιστα ὅταν ἀποδεδεῖχθαι ὑπολάβωμεν, ἔστι δ’ ἀπόδειξισ ῥητορικὴ ἐνθύμημα, καὶ ἔστι τοῦτο ὡσ εἰπεῖν ἁπλῶσ κυριώτατον τῶν πίστεων, τὸ δ’ ἐνθύμημα συλλογισμόσ τισ, περὶ δὲ συλλογισμοῦ ὁμοίωσ ἅπαντοσ τῆσ διαλεκτικῆσ ἐστιν ἰδεῖν, ἢ αὐτῆσ ὅλησ ἢ μέρουσ τινόσ, δῆλον ὅτι ὁ μάλιστα τοῦτο δυνάμενοσ θεωρεῖν, ἐκ τίνων καὶ πῶσ γίνεται συλλογισμόσ, οὗτοσ καὶ ἐνθυμηματικὸσ ἂν εἰή μάλιστα, προσλαβὼν περὶ ποῖά τέ ἐστι τὸ ἐνθύμημα καὶ τίνασ ἔχει διαφορὰσ πρὸσ τοὺσ λογικοὺσ συλλογισμούσ. (Aristotle, Rhetoric, Book 1, chapter 1 11:1)
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 1 11:1)