Ancient Greek-English Dictionary Language

παντοκράτωρ

Third declension Noun; Masculine Transliteration:

Principal Part: παντοκράτωρ

Structure: παντοκρατωρ (Stem)

Etym.: krate/w

Sense

  1. One who is all-powerful, omnipotent

Examples

  • καὶ νῦν Κύριον παντοκράτορα ἐξετάζετε καὶ οὐθὲν ἐπιγνώσεσθε ἕωσ τοῦ αἰῶνοσ, (Septuagint, Liber Iudith 8:13)
  • οἱ μὲν οὖν ἐπεκαλοῦντο τὸν παντοκράτορα Θεὸν τὰ πεπιστευμένα τοῖσ πεπιστευκόσι σῶα διαφυλάσσειν μετὰ πάσησ ἀσφαλείασ, (Septuagint, Liber Maccabees II 3:22)
  • οἳ καὶ συνιδόντεσ ἔργα σῆσ χειρὸσ ᾔνεσάν σε τὸν παντοκράτορα. (Septuagint, Liber Maccabees III 2:8)
  • τὸν παντοκράτορα Κύριον καὶ πάσησ δυνάμεωσ δυναστεύοντα, ἐλεήμονα Θεὸν αὐτῶν καὶ πατέρα, δυσκαταπαύστῳ βοῇ πάντεσ μετὰ δακρύων ἐπεκαλέσαντο, δεόμενοι (Septuagint, Liber Maccabees III 5:7)
  • σὺ δὲ ὄρθριζε πρὸσ Κύριον παντοκράτορα δεόμενοσ. (Septuagint, Liber Iob 8:5)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION