Sense

1. to suppose
2. to look for a contingency; to hope, fear, expect
3. when the event rests with oneself, to purpose or will
4. to express full persuasion, either modestly or ironically
5. of an opinion or judgment, to deem, conceive, imagine

Examples

• ὅμωσ δ’ οὖν οἱ παριόντεσ εἰσ τὸν νεὼν οὔτε τὸν ἐξ Ἰνδῶν ἐλέφαντα ἔτι οἰόνται ὁρᾶν οὔτε τὸ ἐκ τῆσ Θρᾴκησ μεταλλευθὲν χρυσίον ἀλλ’ αὐτὸν τὸν Κρόνου καὶ Ῥέασ, εἰσ τὴν γῆν ὑπὸ Φειδίου μετῳκισμένον καὶ τὴν Πισαίων ἐρημίαν ἐπισκοπεῖν κεκελευσμένον, ἀγαπῶντα εἰ διὰ πέντε ὅλων ἐτῶν θύσει τισ αὐτῷ πάρεργον Ὀλυμπίων. (Lucian, De sacrificiis, (no name) 11:3)
• ^ φημὶ τοίνυν δεινὰ ποιεῖν ἐνίουσ ἡμῶν, οἷσ οὐκ ἀπόχρη θεοὺσ ἐξ ἀνθρώπων αὐτοῖσ γεγενῆσθαι, ἀλλ’, εἰ μὴ καὶ τοὺσ ἀκολούθουσ καὶ θεράποντασ αὐτῶν ἰσοτίμουσ ἡμῖν ἀποφανοῦσιν, οὐδὲν μέγα οὐδὲ νεανικὸν οἰόνται εἰργάσθαι. (Lucian, Deorum concilium, (no name) 1:7)
• ὁρᾷσ ὡσ οἰόνται πάντεσ εἶναί τι, μῖσοσ πρὸσ τοὺσ προγόνουσ πάσαισ μητρυιαῖσ, κἂν ὦσι· (Lucian, Abdicatus, (no name) 31:6)
• εἰσὶ δ’ οἳ καὶ μόνον ψαύσαντεσ ἔκτοσθεν τοῦ λέβητοσ ἄκρῳ τῷ δακτύλῳ καὶ ἐπιχρισάμενοι τῆσ ἀσβόλου ἱκανῶσ οἰόνται καὶ οὗτοι μεταβεβάφθαι. (Lucian, Bis accusatus sive tribunalia, (no name) 8:14)
• δασμολογοῦσι γὰρ ἐπιφοιτῶντεσ ἤ, ὡσ αὐτοί φασιν, ἀποκείρουσιν τὰ πρόβατα, δώσειν τε πολλοὺσ οἰόνται ἢ αἰδοῖ τοῦ σχήματοσ ἢ δέει τοῦ μὴ ἀκοῦσαι κακῶσ. (Lucian, Fugitivi, (no name) 14:5)

Similar forms

• οἰόμενος (242)
• οἰόμαι (237)
• οἰόμενοι (174)
• οἰόμεθα (132)
• οἰομένων (56)
• οἰομένους (52)
• οἰόμενον (31)
• ὀί̈ομαι (20)
• οἰομένου (16)
• οἰόμαί (15)
• οἰομένῳ (15)
• οἰομένοις (15)
• ὀίομαι (13)
• οἰομένη (11)
• οἰόμεθ (7)
• οἰόμενοί (6)
• οἰόμενός (5)
• οἰόμεθά (5)
• οἰομένας (3)
• οἰόμεναι (3)
• οἰομένην (3)
• ὀϊόμενος (2)
• ὀϊόμεθ (2)
• ὀιομένη (2)
• ὀϊόμενον (2)
• οἰόμ (1)
• ὀιομένοις (1)
• οἰομένῃ (1)
• ὀιόμενόν (1)
• οἰόμεσθα (1)
• ὀϊομένῳ (1)
• οἰομένα (1)
• ὀϊόμενός (1)
• οἰόμαὶ (1)
• οἰομένω (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary