Sense

1. to suppose
2. to look for a contingency; to hope, fear, expect
3. when the event rests with oneself, to purpose or will
4. to express full persuasion, either modestly or ironically
5. of an opinion or judgment, to deem, conceive, imagine

Examples

• ἡ Τυρὼ δὲ οὐδὲν δεινὸν πέπονθεν οἰομένη ὑπὸ σοῦ διακεκορεῦσθαι. (Lucian, Dialogi Marini, enipeus and poseidon, chapter 24)
• τέγουσ ᾀδόντων ἀκούουσα τραχείᾳ τῇ φωνῇ ᾠδάσ τινασ ἐρωτικὰσ ἢ καὶ παρανοίγουσα τὰσ θυρίδασ ἐμὲ οἰομένη λανθάνειν ἠσέλγαινε καὶ ἐμοιχεύετο πρὸσ αὐτῶν. (Lucian, Bis accusatus sive tribunalia, (no name) 31:5)
• φρούδη γάρ ἐστιν οἰομένη μ’ ἔνδον μένειν. (Aristophanes, Ecclesiazusae, Lyric-Scene, antistrophe7)
• ζητεῖ ἡ βουλή, οὐκ ἐκ τῶν προκλήσεων μαθοῦσα τὸ δίκαιον, οὐδὲ τὴν ἀλήθειαν καὶ τὴν πίστιν τὴν περὶ αὑτῆσ ἐπὶ σοῦ καταλῦσαι βουλομένη, ἀλλ’, ὅπερ καὶ αὐτοὶ οἱ Ἀρεοπαγῖται εἶπον, προορῶσα <μὲν> ἡ βουλή, ὦ ἄνδρεσ, τὴν τούτων ἰσχὺν καὶ τὴν ἐν τῷ λέγειν καὶ πράττειν δύναμιν, οὐκ οἰομένη δὲ δεῖν οὐδεμίαν ὑπολογίζεσθαι τῶν περὶ αὑτῆσ ἐσομένων βλασφημιῶν, εἴ τισ μέλλει τῇ πατρίδι αὐτῆσ αἰτία μοχθηρὰ καὶ κίνδυνοσ ἔσεσθαι. (Dinarchus, Speeches, 6:1)
• περὶ δὲ τοῦ Ἕκτοροσ Ἑκάβη οἰομένη μενεῖν αὐτὸν τὸ καταλειπόμενον τῆσ ἡμέρασ παρακαλεῖ πιεῖν σπείσαντα, προτρεπομένη εἰσ θυμηδίαν ὁ δ’ ὑπερτίθεται πρὸσ πρᾶξιν ἐξιών. (Athenaeus, The Deipnosophists, book 1, chapter 17 1:5)

Similar forms

• οἰόμενος (242)
• οἰόμαι (237)
• οἰόμενοι (174)
• οἰόμεθα (132)
• οἰομένων (56)
• οἰομένους (52)
• οἰόμενον (31)
• ὀί̈ομαι (20)
• οἰομένου (16)
• οἰόμαί (15)
• οἰομένῳ (15)
• οἰομένοις (15)
• ὀίομαι (13)
• οἰομένη (11)
• οἰόμεθ (7)
• οἰόμενοί (6)
• οἰόμεθά (5)
• οἰόμενός (5)
• οἰόμεναι (3)
• οἰομένην (3)
• οἰομένας (3)
• ὀϊόμενος (2)
• ὀϊόμεθ (2)
• ὀιομένη (2)
• ὀϊόμενον (2)
• οἰομένῃ (1)
• ὀιόμενόν (1)
• οἰόμεσθα (1)
• ὀϊομένῳ (1)
• οἰομένα (1)
• ὀϊόμενός (1)
• οἰόμαὶ (1)
• οἰομένω (1)
• οἰόμ (1)
• ὀιομένοις (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary