- τὸν οὖν ταῦτα πάντα ὑπομεμενηκότα καὶ οὕτω χαλεπῷ νοσήματι προσπαλαίσαντα καὶ πάθοσ ἁπάντων παθῶν τὸ δυσαλωτότατον νενικηκότα ἔτι τούτῳ ἀποκηρύττειν ἐπιτρέψετε, καὶ τοὺσ νόμουσ ὡσ βούλεται ἑρμηνεύειν κατ’ εὐεργέτου συγχωρήσετε, καὶ τῇ φύσει πολεμεῖν αὐτὸν ἐάσετε; (Lucian, Abdicatus, (no name) 18:1)
(루키아노스, Abdicatus, (no name) 18:1)
- οὕτω δὲ τῆσ πράξεωσ αὐτοῖσ ὁδῷ βαδιζούσησ καὶ μηδενὸσ ἐνισταμένου μηδὲ διακωλύοντοσ, εἷσ ἀνὴρ, Ἀγησίλαοσ, ἀνέτρεψε πάντα καὶ διελυμήνατο, κάλλιστον διανόημα καὶ Λακωνικώτατον αἰσχίστῳ νοσήματι τῇ φιλοπλουτίᾳ διαφθείρασ. (Plutarch, Agis, chapter 13 1:1)
(플루타르코스, Agis, chapter 13 1:1)
- οὐ γὰρ ὡσ ἐλλέβορον, οἶμαι, δεῖ θεραπεύσαντα συνεκφέρειν τῷ νοσήματι τὸν λόγον, ἀλλ’ ἐμμένοντα τῇ ψυχῇ συνέχειν τὰσ κρίσεισ καὶ φυλάσσειν. (Plutarch, De cohibenda ira, section 2 1:1)
(플루타르코스, De cohibenda ira, section 2 1:1)
- οὐ γὰρ ὡσ ἐλλέβορον, οἶμαι, δεῖ θεραπεύσαντα συνεκφέρεσθαι τῷ νοσήματι τὸν λόγον, ἀλλ’ ἐμμένοντα τῇ ψυχῇ συνέχειν τὰσ κρίσεισ καὶ φυλάσσειν. (Plutarch, De cohibenda ira, section 23)
(플루타르코스, De cohibenda ira, section 23)
- ἀνὴρ γὰρ κάμνων νοσήματι μήτε τῶν χαλεπῶν τε καὶ ἀπόρων μήτε αὖ τῶν παντάπασιν εὐηθέων, ἀλλ’ ὅ τι αὐτῷ ἐξαμαρτάνοντι μέλλει ἐπίδηλον ἔσεσθαι, εἰ ἐθέλοι καταφαγεῖν ἄρτον καὶ κρέασ ἢ ἄλλο τι ὧν οἱ ὑγιαίνοντεσ ἐσθίοντεσ ὠφελέονται, μὴ πολλόν, ἀλλὰ πολλῷ ἔλασσον ἢ ὑγιαίνων ἂν ἐδύνατο, ἄλλοσ τε τῶν ὑγιαινόντων φύσιν ἔχων μήτε παντάπασιν ἀσθενέα μήτε αὖ ἰσχυρὴν φάγοι τι ὧν βοῦσ ἢ ἵπποσ φαγὼν ἂν ὠφελοῖτό τε καὶ ἰσχύοι, ὀρόβουσ ἢ κριθὰσ ἢ ἄλλο τι τῶν τοιούτων, μὴ πολύ, ἀλλὰ πολλῷ μεῖον ἢ δύναιτο, οὐκ ἂν ἧσσον ὁ ὑγιαίνων τοῦτο ποιήσασ πονήσειέ τε καὶ κινδυνεύσειε κείνου τοῦ νοσέοντοσ, ὃσ τὸν ἄρτον ἢ τὴν μᾶζαν ἀκαίρωσ προσηνέγκατο. (Hippocrates, Hippocrates Collected Works I, , viii.2)
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, , viii.2)
