Lucian, Abdicatus, (no name) 25:

οὐ δὴ δεῖ τὴν εὐποιίαν τὴν ἐμὴν ἀνάγκην ἐσ τὸ λοιπόν μοι γενέσθαι, οὐδὲ τὸ ἑκόντα εὐεργετῆσαι ἀφορμὴν τοῦ ἄκοντα κελεύεσθαι καταστῆναι, οὐδὲ ἔθοσ ὑπάρξαι τοῦτο, τὸ ἅπαξ τινὰ ἰασάμενον πάντασ ἐσ ἀεὶ θεραπεύειν ὁπόσουσ ἂν ὁ θεραπευθεὶσ θέλῃ· ἐπεὶ δεσπότασ ἂν οὕτωσ καθ’ ἡμῶν εἰήμεν τοὺσ θεραπευομένουσ κεχειροτονηκότεσ καὶ μισθὸν τὸ δουλεύειν αὐτοῖσ καὶ τὸ πάντα κελεύουσιν ὑπηρετεῖν προσδεδωκότεσ,^ οὗ τί γένοιτ’ ἂν ἀδικώτερον; διότι σε νοσήσαντα χαλεπῶσ οὕτωσ ἀνέστησα, διὰ τοῦτο νομίζεισ ἐξεῖναί σοι καταχρῆσθαί μου τῇ τέχνῃ ;