뜻

1. to drive in confusion, drive before one
2. to ruffle
3. to be driven in confusion, rush wildly
4. to be beaten by the waves

예문

• Πάμφιλος δ ὁ Ἀλεξανδρεὺς ἀπὸ τοῦ τὸν Διόνυσον τοὺς θῆρας κλονεῖν σπένδοντα ταῖς κύλιξι ταύταις κατ αὐτῶν. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 41 4:1)

  (아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 41 4:1)

• τὸ γὰρ νεάζον ἐν τοιοῖσδε βόσκεται χώροισιν αὑτοῦ, καί νιν οὐ θάλπος θεοῦ οὐδ ὄμβρος οὐδὲ πνευμάτων οὐδὲν κλονεῖ, ἀλλ ἡδοναῖς ἄμοχθον ἐξαίρει βίον ἐς τοῦθ ἑώς τις ἀντὶ παρθένου γυνὴ κληθῇ λάβῃ τ ἐν νυκτὶ φροντίδων μέρος, ἤτοι πρὸς ἀνδρὸς ἢ τέκνων φοβουμένη. (Sophocles, Trachiniae, episode3)

  (소포클레스, 트라키니아이, episode3)

• "ὁ δ ἑλκόμενος ἀὴρ ἐν αὐτοῖς, ὑγροῦ μῖγμα καὶ πυρὸς γεγονώς, οὐδὲν ἐᾷ τοῦ σώματος ἡσυχίαν ἄγειν, ἀλλὰ πᾶσαν ἄτομον κλονεῖ καὶ ταράσσει καὶ μεθίστησιν ἐξ ἕδρας, ἄχρι οὗ κατασβέσωμεν αὑτοὺς πεπυρωμένους καὶ ζέοντας. (Plutarch, Quaestiones Convivales, book 8, 16:41)

  (플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 8, 16:41)

• πρῶτον μὲν γὰρ αὐτοὺς ὁ θεὸς κλονεῖ σεισμῷ καὶ τὴν γῆν αὐτοῖς ὑπότρομον καὶ σφαλερὰν κινήσας τίθησιν, ὡς σαλευομένης τε τὰς βάσεις ὑποφέρεσθαι καὶ διϊσταμένης εἰς ἔνια τῶν χασμάτων καταφέρεσθαι, ἔπειτα βρονταῖς καταψοφήσας καὶ διαπύροις ἀστραπαῖς ὡς καταφλέξων αὐτῶν τὰς ὄψεις περιλάμψας καὶ τῶν χειρῶν ἐκκροτήσας τὰ ὅπλα, γυμνοὺς εἰς φυγὴν ἀπέστρεψεν. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 6 35:1)

  (플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 6 35:1)

유사 형태

• κλόνον (14)
• κλονέοντο (6)
• κλονέων (6)
• κλονεῖ (3)
• Κλονίος (3)
• κλόνους (2)
• Κλονᾶς (2)
• κλόνου (2)
• Κλονᾶν (2)
• κλονήσεις (2)
• κλονέει (2)
• κλόνος (2)
• Κλονᾶ (2)
• κλονέοντα (2)
• Κλονίον (2)
• κλόνῳ (2)
• κλονεῖν (1)
• κλονέωσι (1)
• κλονέοι (1)
• Κλονίης (1)
• κλονοῦσαν (1)
• κλονέοντε (1)
• κλονεῖται (1)
• κλονοῦσα (1)
• κλονέουσι? (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.