Sophocles, Trachiniae, episode

(소포클레스, 트라키니아이, episode)

πεπυσμένη μέν, ὡσ ἀπεικάσαι, πάρει πάθημα τοὐμόν· ὡσ δ’ ἐγὼ θυμοφθορῶ, μήτ’ ἐκμάθοισ παθοῦσα νῦν τ’ ἄπειροσ εἶ. τὸ γὰρ νεάζον ἐν τοιοῖσδε βόσκεται χώροισιν αὑτοῦ, καί νιν οὐ θάλποσ θεοῦ οὐδ’ ὄμβροσ οὐδὲ πνευμάτων οὐδὲν κλονεῖ, ἀλλ’ ἡδοναῖσ ἄμοχθον ἐξαίρει βίον ἐσ τοῦθ’ ἑώσ τισ ἀντὶ παρθένου γυνὴ κληθῇ λάβῃ τ’ ἐν νυκτὶ φροντίδων μέροσ, ἤτοι πρὸσ ἀνδρὸσ ἢ τέκνων φοβουμένη. τότ’ ἄν τισ εἰσίδοιτο, τὴν αὑτοῦ σκοπῶν πρᾶξιν, κακοῖσιν οἷσ ἐγὼ βαρύνομαι. πάθη μὲν οὖν δὴ πόλλ’ ἔγωγ’ ἐκλαυσάμην· ἓν δ’, οἱο͂ν οὔπω πρόσθεν, αὐτίκ’ ἐξερῶ. ὁδὸν γὰρ ἦμοσ τὴν τελευταίαν ἄναξ ὡρμᾶτ’ ἀπ’ οἴκων Ἡρακλῆσ, τότ’ ἐν δόμοισ λείπει παλαιὰν δέλτον ἐγγεγραμμένην ξυνθήμαθ’, ἁμοὶ πρόσθεν οὐκ ἔτλη ποτέ, πολλοὺσ ἀγῶνασ ἐξιών, οὔπω φράσαι, ἀλλ’ ὥσ τι δράσων εἱρ͂πε κοὐ θανούμενοσ. νῦν δ’ ὡσ ἔτ’ οὐκ ὢν εἶπε μὲν λέχουσ ὅ τι χρείη μ’ ἑλέσθαι κτῆσιν εἶπε δ’ ἣν τέκνοισ μοῖραν πατρῴασ γῆσ διαιρετὸν νέμοι, χρόνον προτάξασ ὡσ τρίμηνον ἡνίκα χώρασ ἀπείη κἀνιαύσιον βεβώσ, τότ’ ἢ θανεῖν χρείη σφε τῷδε τῷ χρόνῳ ἢ τοῦθ’ ὑπεκδραμόντα τοῦ χρόνου τέλοσ τὸ λοιπὸν ἤδη ζῆν ἀλυπήτῳ βίῳ. τοιαῦτ’ ἔφραζε πρὸσ θεῶν εἱμαρμένα τῶν Ἡρακλείων ἐκτελευτᾶσθαι πόνων, ὡσ τὴν παλαιὰν φηγὸν αὐδῆσαί ποτε Δωδῶνι δισσῶν ἐκ Πελειάδων ἔφη. καὶ τῶνδε ναμέρτεια συμβαίνει χρόνου τοῦ νῦν παρόντοσ, ὡσ τελεσθῆναι χρεών· ὥσθ’ ἡδέωσ εὕδουσαν ἐκπηδᾶν ἐμὲ φόβῳ, φίλαι, ταρβοῦσαν, εἴ με χρὴ μένειν πάντων ἀρίστου φωτὸσ ἐστερημένην.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION