Sophocles, Trachiniae, episode

(소포클레스, 트라키니아이, episode)

λόγοσ μέν ἐστ’ ἀρχαῖοσ ἀνθρώπων φανείσ, ὡσ οὐκ ἂν αἰῶν’ ἐκμάθοισ βροτῶν, πρὶν ἂν θάνῃ τισ, οὔτ’ εἰ χρηστὸσ οὔτ’ εἴ τῳ κακόσ· ἐγὼ δὲ τὸν ἐμόν, καὶ πρὶν εἰσ Αἵδου μολεῖν, ἔξοιδ’ ἔχουσα δυστυχῆ τε καὶ βαρύν, ἥτισ πατρὸσ μὲν ἐν δόμοισιν Οἰνέωσ ναίουσ’ ἔτ’ ἐν Πλευρῶνι νυμφείων ὄκνον ἄλγιστον ἔσχον, εἴ τισ Αἰτωλὶσ γυνή. μνηστὴρ γὰρ ἦν μοι ποταμόσ, Ἀχελῷον λέγω, ὅσ μ’ ἐν τρισὶν μορφαῖσιν ἐξῄτει πατρόσ, φοιτῶν ἐναργὴσ ταῦροσ, ἄλλοτ’ αἰόλοσ δράκων ἑλικτόσ, ἄλλοτ’ ἀνδρείῳ κύτει βούπρῳροσ· ἐκ δὲ δασκίου γενειάδοσ κρουνοὶ διερραίνοντο κρηναίου ποτοῦ. τοιόνδ’ ἐγὼ μνηστῆρα προσδεδεγμένη δύστηνοσ αἰεὶ κατθανεῖν ἐπηυχόμην, πρὶν τῆσδε κοίτησ ἐμπελασθῆναί ποτε. χρόνῳ δ’ ἐν ὑστέρῳ μέν, ἀσμένῃ δέ μοι, ὁ κλεινὸσ ἦλθε Ζηνὸσ Ἀλκμήνησ τε παῖσ· ὃσ εἰσ ἀγῶνα τῷδε συμπεσὼν μάχησ ἐκλύεταί με· καὶ τρόπον μὲν ἂν πόνων οὐκ ἂν διείποιμ’· οὐ γὰρ οἶδ’· ἀλλ’ ὅστισ ἦν θακῶν ἀταρβὴσ τῆσ θέασ, ὅδ’ ἂν λέγοι· ἐγὼ γὰρ ἥμην ἐκπεπληγμένη φόβῳ μή μοι τὸ κάλλοσ ἄλγοσ ἐξεύροι ποτέ. τέλοσ δ’ ἔθηκε Ζεὺσ ἀγώνιοσ καλῶσ, εἰ δὴ καλῶσ. λέχοσ γὰρ Ἡρακλεῖ κριτὸν ξυστᾶσ’ ἀεί τιν’ ἐκ φόβου φόβον τρέφω, κείνου προκηραίνουσα· νὺξ γὰρ εἰσάγει καὶ νὺξ ἀπωθεῖ διαδεδεγμένη πόνον. κἀφύσαμεν δὴ παῖδασ, οὓσ κεῖνόσ ποτε, γῄτησ ὅπωσ ἄρουραν ἔκτοπον λαβών, σπείρων μόνον προσεῖδε κἀξαμῶν ἅπαξ. τοιοῦτοσ αἰὼν εἰσ δόμουσ τε κἀκ δόμων αἰεὶ τὸν ἄνδρ’ ἔπεμπε λατρεύοντά τῳ. νῦν δ’ ἡνίκ’ ἄθλων τῶνδ’ ὑπερτελὴσ ἔφυ, ἐνταῦθα δὴ μάλιστα ταρβήσασ’ ἔχω. ἐξ οὗ γὰρ ἔκτα κεῖνοσ Ἰφίτου βίαν, ἡμεῖσ μὲν ἐν Τραχῖνι τῇδ’ ἀνάστατοι ξένῳ παρ’ ἀνδρὶ ναίομεν, κεῖνοσ δ’ ὅπου βέβηκεν οὐδεὶσ οἶδε· πλὴν ἐμοὶ πικρὰσ ὠδῖνασ αὐτοῦ προσβαλὼν ἀποίχεται. σχεδὸν δ’ ἐπίσταμαί τι πῆμ’ ἔχοντά νιν· χρόνον γὰρ οὐχὶ βαιόν, ἀλλ’ ἤδη δέκα μῆνασ πρὸσ ἄλλοισ πέντ’ ἀκήρυκτοσ μένει. κἀστίν τι δεινὸν πῆμα· τοιαύτην ἐμοὶ δέλτον λιπὼν ἔστειχε, τὴν ἐγὼ θαμὰ θεοῖσ ἀρῶμαι πημονῆσ ἄτερ λαβεῖν. δέσποινα Δῃάνειρα, πολλὰ μέν σ’ ἐγὼ κατεῖδον ἤδη πανδάκρυτ’ ὀδύρματα τὴν Ἡράκλειον ἔξοδον γοωμένην·

νῦν δ’, εἰ δίκαιον τοὺσ ἐλευθέρουσ φρενοῦν γνώμαισι δούλαισ, κἀμὲ χρὴ φράσαι τὸ σόν· πῶσ παισὶ μὲν τοσοῖσδε πληθύεισ, ἀτὰρ ἀνδρὸσ κατὰ ζήτησιν οὐ πέμπεισ τινά, μάλιστα δ’ ὅνπερ εἰκὸσ Ὕλλον, εἰ πατρὸσ νέμοι τιν’ ὤραν τοῦ καλῶσ πράσσειν δοκεῖν; ἐγγὺσ δ’ ὅδ’ αὐτὸσ ἀρτίπουσ θρῴσκει δόμουσ, ὥστ’ εἴ τί σοι πρὸσ καιρὸν ἐννέπειν δοκῶ, πάρεστι χρῆσθαι τἀνδρὶ τοῖσ τ’ ἐμοῖσ λόγοισ. ὦ τέκνον, ὦ παῖ, κἀξ ἀγεννήτων ἄρα μῦθοι καλῶσ πίπτουσιν·

ἥδε γὰρ γυνὴ δούλη μέν, εἴρηκεν δ’ ἐλεύθερον λόγον. ποῖον; δίδαξον, μῆτερ, εἰ διδακτά μοι. σὲ πατρὸσ οὕτω δαρὸν ἐξενωμένου τὸ μὴ πυθέσθαι ποῦ ’στιν, αἰσχύνην φέρειν. ἀλλ’ οἶδα, μύθοισ εἴ τι πιστεύειν χρεών. καὶ ποῦ κλύεισ νιν, τέκνον, ἱδρῦσθαι χθονόσ; τὸν μὲν παρελθόντ’ ἄροτον ἐν μήκει χρόνου Λυδῇ γυναικί φασί νιν λάτριν πονεῖν. πᾶν τοίνυν, εἰ καὶ τοῦτ’ ἔτλη, κλύοι τισ ἄν. ἀλλ’ ἐξαφεῖται τοῦδέ γ’, ὡσ ἐγὼ κλύω. ποῦ δῆτα νῦν ζῶν ἢ θανὼν ἀγγέλλεται; Εὐβοί̈δα χώραν φασίν, Εὐρύτου πόλιν, ἐπιστρατεύειν αὐτὸν ἢ μέλλειν ἔτι. ἆρ’ οἶσθα δῆτ’, ὦ τέκνον, ὡσ ἔλειπέ μοι μαντεῖα πιστὰ τῆσδε τῆσ χώρασ πέρι; τὰ ποῖα, μῆτερ; τὸν λόγον γὰρ ἀγνοῶ. ὡσ ἢ τελευτὴν τοῦ βίου μέλλει τελεῖν ἢ τοῦτον ἄρασ ἆθλον εἰσ τό γ’ ὕστερον τὸν λοιπὸν ἤδη βίοτον εὐαίων’ ἔχειν.

ἐν οὖν ῥοπῇ, τοιᾷδε κειμένῳ, τέκνον, οὐκ εἶ ξυνέρξων, ἡνίκ’ ἢ σεσώσμεθα ἢ πίπτομεν σοῦ πατρὸσ ἐξολωλότοσ κείνου βίον σώσαντοσ, ἢ οἰχόμεσθ’ ἅμα; ἀλλ’ εἶμι, μῆτερ· εἰ δὲ θεσφάτων ἐγὼ βάξιν κατῄδη τῶνδε, κἂν πάλαι παρῆ· νῦν δ’ ὁ ξυνήθησ πότμοσ οὐκ εἰά πατρὸσ ἡμᾶσ προταρβεῖν οὐδὲ δειμαίνειν ἄγαν. νῦν δ’ ὡσ ξυνίημ’, οὐδὲν ἐλλείψω τὸ μὴ οὐ πᾶσαν πυθέσθαι τῶνδ’ ἀλήθειαν πέρι. χώρει νυν, ὦ παῖ· καὶ γὰρ ὑστέρῳ τό γ’ εὖ πράσσειν, ἐπεὶ πύθοιτο, κέρδοσ ἐμπολᾷ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION