Ancient Greek-English Dictionary Language

ἠρίον

Second declension Noun; Neuter 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἠρίον ἠρίου

Structure: ἠρι (Stem) + ον (Ending)

Etym.: (어원이 불명확함.)

Sense

  1. a mound, barrow, tomb

Declension

Second declension

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • τοὐντεῦθεν δὲ οἱ μὲν παρίτωσαν καθ’ ἕνα, οἱ δὲ ἐπιγνώμονεσ ἐξετάζοντεσ ἢ θεοὺσ εἶναι ἀποφανοῦνται ἢ καταπέμψουσιν ἐπὶ τὰ σφέτερα ἠρία καὶ τὰσ θήκασ τὰσ προγονικάσ. (Lucian, Deorum concilium, (no name) 15:3)
  • ἠρία, ὦ Χάρων, καὶ τύμβουσ καὶ τάφουσ καλοῦσι τὰ τοιαῦτα. (Lucian, Contemplantes, (no name) 22:2)
  • τοιγαροῦν ἐπὶ τοῖσ ἠρίοισ μαρτύρια ἔστιν ἰδεῖν τῆσ ἀρετῆσ αὐτῶν ἀναγεγραμμένα ἀληθῆ πρὸσ ἅπαντασ τοὺσ Ἕλληνασ, ἐκείνοισ μέν· (Lycurgus, Speeches, 147:1)
  • μετὰ δὲ ταῦτα εἰ ἔστιν αὐτῷ Ἀπόλλων Πατρῷοσ καὶ Ζεὺσ Ἑρκεῖοσ, καὶ ποῦ ταῦτα τὰ ἱερά ἐστιν, εἶτα ἠρία εἰ ἔστιν καὶ ποῦ ταῦτα, ἔπειτα γονέασ εἰ εὖ ποιεῖ, καὶ τὰ τέλη <εἰ> τελεῖ, καὶ τὰσ στρατείασ εἰ ἐστράτευται. (Aristotle, Athenian Constitution, work Ath. Pol., chapter 55 3:2)
  • ̓ ’ἴδε ἀπέχεισ, καλὲ Οὐλπιανέ, καὶ τὸν τῆσ φώτιγγοσ μνημονεύοντα ὅτι δὲ ὁ μόναυλοσ ἦν ὁ νῦν καλούμενοσ καλαμαύλησ σαφῶσ παρίστησιν Ἡδύλοσ ἐν τοῖσ ἐπιγράμμασιν οὑτωσὶ λέγων τοῦτο Θέων ὁ μόναυλοσ ὑπ’ ἠρίον ὁ γλυκὺσ οἰκεῖ αὐλητήσ, μίμων ἡ ̓ν θυμέλῃσι Χάρισ, τυφλὸσ ὑπαὶ γήρωσ εἶχεν καὶ Σκίρπαλον υἱόν, νήπιον ὅντ’ ἐκάλει Σκίρπαλον Εὐπαλάμου, ἀείδων αὐτοῦ τὰ γενέθλια· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 78 4:2)
  • ἔπινε δὲ πλεῖστον καὶ Ἀρκαδίων ἄδηλον δ’ εἰ ὁ Φιλίππῳ διεχθρεύσασ, ὡσ τὸ ἐπίγραμμα δηλοῖ, ὅπερ ἀνέγραψε Πολέμων ἐν τῷ περὶ τῶν κατὰ πόλεισ ἐπιγραμμάτων τοῦ πολυκώθωνοσ τοῦτ’ ἠρίον Ἀρκαδίωνοσ ἄστεοσ ὤρθωσαν τῇδε παρ’ ἀτραπιτῷ υἱῆεσ Δόρκων καὶ Χαρμύλοσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 481)
  • οὐδενὶ γάρ ἐστιν οὐ βωμὸσ πατρῷοσ, οὐκ ἠρίον προγονικὸν τῶν τοσούτων ’ Ῥωμαίων, ἀλλ’ ὑπὲρ ἀλλοτρίασ τρυφῆσ καὶ πλούτου πολεμοῦσι καὶ ἀποθνῄσκουσι, κύριοι τῆσ οἰκουμένησ εἶναι λεγόμενοι, μίαν δὲ βῶλον ἰδίαν οὐκ ἔχοντεσ. (Plutarch, Tiberius Gracchus, chapter 9 5:1)
  • ἀλλ’ ὅτε δὴ Μυσῶν λελιημένοι ἠπείροιο Ῥυνδακίδασ προχοὰσ μέγα τ’ ἠρίον Λἰγαίωνοσ τυτθὸν ὑπὲκ Φρυγίησ παρεμέτρεον εἰσορόωντεσ, δὴ τότ’ ἀνοχλίζων τετρηχότοσ οἴδματοσ ὁλκοὺσ μεσσόθεν ἆξεν ἐρετμόν. (Apollodorus, Argonautica, book 1 20:11)
  • ὦ Πὰν Πάν, εἴτ’ ἐσσὶ κατ’ ὤρεα μακρὰ Λυκαίω, εἴτε τύ γ’ ἀμφιπολεῖσ μέγα Μαίναλον, ἔνθ’ ἐπὶ νᾶσον τὰν Σικελάν, Ἑλίκασ δὲ λίπ’ ἠρίον αἰπύ τε σᾶμα τῆνο Λυκαονίδαο, τὸ καὶ μακάρεσσιν ἀγητόν. (Theocritus, Idylls, 89)

Synonyms

  1. a mound

Related

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION