Sense

1. that which is blown or produced by blowing, breath, blasts, roaring or raging, blown from the nostrils
2. a bubble
3. a blowing, puffing, snorting, conceit

Examples

• τι βουλομένουσ χρήσιμον εἰ δὲ μή, γέμοντεσ ὄγκου καὶ φυσήματοσ οὐ προσδέχονται. (Plutarch, De Recta Ratione Audiendi, chapter, section 4 5:1)
• τὸ δὲ θηρίον ἅμα τῷ προσάψασθαι τοῦ σώματοσ τὸν κάλων ἐπεστράφη μετὰ πολλοῦ φυσήματοσ καταπληκτικῶσ, καὶ τὸν μὲν πρῶτον ἁρπάζει τῷ στόματι μετεωρισθὲν ὑπὲρ τῆσ κεφαλῆσ, καὶ τὰσ σάρκασ ἔτι ζῶντοσ κατεσιτεῖτο, τὸν δὲ δεύτερον φεύγοντα τῇ σπείρᾳ πόρρωθεν ἐπεσπάσατο, καὶ περιειληθὲν ἔσφιγγε τὴν κοιλ ίαν τῷ δεσμῷ· (Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, book 3, chapter 36 7:2)

Similar forms

• φύσης (6)
• φυσήσας (5)
• φύσῃ (4)
• φύσημα (4)
• φυσήματι (4)
• φυσήματα (3)
• φυσήματος (2)
• φυσηθεὶς (2)
• φυσῆν (2)
• φυσητήρων (2)
• φυσητὴρ (2)
• φύσημ (1)
• φυσηθέντα (1)
• φυσῆτε (1)
• φύσῃσι (1)
• φυσητῆρος (1)
• φύσησ‧ (1)
• φυσητέοσ‧ (1)
• φύση (1)
• φύσησον (1)
• φυσημάτιον (1)
• φυσήσῃς (1)
• φυσητῆρας (1)
• φυσητέον (1)
• φυσῇ (1)
• φυσήσι (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.