Sense

1. that which is blown or produced by blowing, breath, blasts, roaring or raging, blown from the nostrils
2. a bubble
3. a blowing, puffing, snorting, conceit

Examples

• καὶ οἱ μὲν ὀλιγοχρόνιον ἔχουσι καὶ ὠκύμορον τὸ φύσημα, οἱ δὲ ἅμα τῷ συστῆναι ἐπαύσαντο· (Lucian, Contemplantes, (no name) 19:9)
• "οὐ σιωπήσῃ, μειράκιον, μεῖζον τῆσ μητρὸσ ἔχων τὸ φύσημα; (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 612)
• ποίαν οὖν οἰεί πολιτείαν εἶναι τοξοτῶν τε ἀγαθῶν καὶ αὐλητῶν, ἔτι δὲ καὶ ἀθλητῶν τε καὶ τῶν ἄλλων τεχνιτῶν, ἀναμεμειγμένων δ’ ἐν τούτοισ οὓσ ἄρτι εἰρήκαμεν τῶν τε αὐτὸ τὸ πολεμεῖν εἰδότων καὶ αὐτὸ τὸ ἀποκτεινύναι, πρὸσ δὲ καὶ ἀνδρῶν ῥητορικῶν πολιτικὸν φύσημα φυσώντων, ἁπάντων δὲ τούτων ὄντων ἄνευ τῆσ τοῦ βελτίστου ἐπιστήμησ καὶ τοῦ εἰδότοσ, ὁπότε βέλτιον ἑνὶ ἑκάστῳ τούτων χρῆσθαι καὶ πρὸσ τίνα; (Plato, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, 47:2)
• ἢν δὲ ἐξεγείρασ τὸν ἵππον ἡγῇ μήτε τῷ ἄγαν ταχεῖ μήτε τῷ ἄγαν βραδεῖ, ὡσ δ’ εὐθυμότατοι ἵπποι καὶ γοργότατοι καὶ πονεῖν εὐσχημονέστατοι γίγνονται, ‐ ἐὰν ἡγῇ αὐτοῖσ οὕτωσ, ἁθρόοσ μὲν <ἂν> ὁ κτύποσ, ἁθρόον δὲ τὸ φρύαγμα καὶ τὸ φύσημα τῶν ἵππων συμπαρέποιτο, ὥστε οὐ μόνον αὐτὸσ ἀλλὰ καὶ πάντεσ οἱ συμπαρεπόμενοι ἀξιοθέατοι ἂν φαίνοιντο. (Xenophon, Minor Works, , chapter 11 13:1)

Similar forms

• φύσης (6)
• φυσήσας (5)
• φύσημα (4)
• φυσήματι (4)
• φύσῃ (4)
• φυσήματα (3)
• φυσῆν (2)
• φυσητήρων (2)
• φυσητὴρ (2)
• φυσήματος (2)
• φυσηθεὶς (2)
• φυσητέον (1)
• φυσῇ (1)
• φυσήσι (1)
• φύσημ (1)
• φυσηθέντα (1)
• φυσῆτε (1)
• φύσῃσι (1)
• φυσητῆρος (1)
• φύσησ‧ (1)
• φυσητέοσ‧ (1)
• φύση (1)
• φύσησον (1)
• φυσημάτιον (1)
• φυσήσῃς (1)
• φυσητῆρας (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.