Sense

1. one who flees, a runaway, fugitive, a banished man, exile, refugee
2. put to flight

Examples

• ὑπειληφότεσ γὰρ καταδυναστεύειν ἔθνοσ ἅγιον ἄνομοι, δέσμιοι σκότουσ καὶ μακρᾶσ πεδῆται νυκτὸσ κατακλεισθέντεσ ὀρόφοισ, φυγάδεσ τῆσ αἰωνίου προνοίασ ἔκειντο. (Septuagint, Liber Sapientiae 17:2)
• ἔτι γὰρ ἐν χερσὶν ἔχοντεσ τὰ πένθη καὶ προσοδυρόμενοι τάφοισ νεκρῶν, ἕτερον ἐπεσπάσαντο λογισμὸν ἀνοίασ καὶ οὓσ ἱκετεύοντεσ ἐξέβαλον, τούτουσ ὡσ φυγάδεσ ἐδίωκον. (Septuagint, Liber Sapientiae 19:3)
• παροικήσουσί σοι οἱ φυγάδεσ Μωάβ, ἔσονται σκέπη ὑμῖν ἀπὸ προσώπου διώκοντοσ, ὅτι ᾔρθη ἡ συμμαχία σου, καὶ ὁ ἄρχων ἀπώλετο ὁ καταπατῶν ἐπὶ τῆσ γῆσ. (Septuagint, Liber Isaiae 16:4)
• ἐπεὶ δ’ οὖν οὗτοι ταῖσ αὐταῖσ τύχαισ ἐχρήσαντο καὶ φυγάδεσ Ἀθήναζε ἀφίκοντο, ἡγούμενοσ τὴν μεγίστην αὐτοῖσ ὀφείλειν χάριν οὕτωσ οἰκείωσ αὐτοὺσ ὑπεδεξάμην, ὥστε μηδένα γνῶναι τῶν εἰσιόντων, εἰ μή τισ πρότερον ἠπίστατο, ὁπότεροσ ἡμῶν ἐκέκτητο τὴν οἰκίαν. (Dionysius of Halicarnassus, chapter 6 1:2)
• εἶτ’ ἀνὰ στέγασ φυγάδεσ ἔβησαν· (Euripides, Hecuba, episode, lyric 3:12)

Similar forms

• φυγάδας (159)
• φυγάδων (141)
• φυγάδες (107)
• φυγὰς (100)
• φυγάδα (49)
• φυγάς (37)
• φυγάδος (28)
• φυγάσι (26)
• φυγάσιν (25)
• φυγαῖς (21)
• φυγαὶ (21)
• φυγαδεῦσαι (11)
• φυγάδι (10)
• φυγᾷ (7)
• φυγαί (7)
• φυγαδεύειν (6)
• φυγὰν (4)
• φυγαδεύων (4)
• φύγαδ (4)
• φυγάν (3)
• φυγάδ (3)
• φυγᾶς (3)
• φυγαδικὸν (3)
• φυγατις (2)
• φύγαδε (2)
• φυγαδικὴν (2)
• φυγατο (2)
• φυγαδικῶν (2)
• φυγαδεῖαι (2)
• φυγαϝιτ (2)
• φυγάδεσσιν (1)
• φυγαδικὴ (1)
• φυγαδείας (1)
• φυγαδικόν (1)
• φυγαῖσι (1)
• φυγαδικήν (1)
• φυγαριτ (1)
• φυγατυμ (1)
• φυγαδικὰς (1)
• φυγαδικῶς (1)
• φυγα‐ (1)
• φυγαδείαν (1)
• φυγάδε (1)
• φυγαρι (1)
• φυγαδεῖον (1)
• φυγαδικαῖς (1)
• φυγαμ (1)
• φυγα (1)
• φυγαδεύσων (1)
• φυγαδικῆς (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.