Sense

1. chief of a band or company
2. head of a party, leader in sedition

Examples

• Δαναὸσ δὲ πατὴρ καὶ βούλαρχοσ καὶ στασίαρχοσ τάδε πεσσονομῶν κύδιστ’ ἀχέων ἐπέκρανε, φεύγειν ἀνέδην διὰ κῦμ’ ἅλιον, κέλσαι δ’ Ἄργουσ γαῖαν, ὅθεν δὴ γένοσ ἡμέτερον τῆσ οἰστροδόνου βοὸσ ἐξ ἐπαφῆσ κἀξ ἐπιπνοίασ Διὸσ εὐχόμενον τετέλεσται. (Aeschylus, Suppliant Women, episode, lyric 1:3)
• δυναστεῖαί τε ἦσαν ἤδη κατὰ πολλὰ καὶ στασίαρχοι μοναρχικοί, οἱ μὲν οὐ μεθιέντεσ ἔτι τὰ πιστευθέντα σφίσιν ὑπὸ τοῦ δήμου στρατόπεδα, οἱ δὲ καὶ κατὰ σφᾶσ ἄνευ τοῦ κοινοῦ κατ’ ἀλλήλων ξενολογοῦντεσ. (Appian, The Civil Wars, book 1, PROOIMION 2:5)
• Ἔργον τε οὐδὲν ἀηδὲσ ἀπῆν, μέχρι τῶνδε τῶν στασιάρχων εἷσ ἔτει πεντηκοστῷ μάλιστα ἀπὸ Γράκχου, Κορνήλιοσ Σύλλασ, κακῷ τὸ κακὸν ἰώμενοσ μόναρχον αὑτὸν ἀπέφηνεν ἐπὶ πλεῖστον· (Appian, The Civil Wars, book 1, PROOIMION 3:1)
• λήγων δὲ καὶ ὅδε στάσεισ τε ἄλλασ καὶ στασιάρχουσ δυνατωτέρουσ ἀνέθρεψεν οὐ νόμων εἰσηγήσεσιν ἔτι οὐδὲ δημοκοπίαισ, ἀλλὰ ἀθρόοισ στρατεύμασι κατ’ ἀλλήλων χρωμένουσ. (Appian, The Civil Wars, book 1, chapter 5 1:2)
• μετὰ δὲ τοῦτο στρατοῖσ μεγάλοισ οἱ στασίαρχοι πολέμου νόμῳ συνεπλέκοντο ἀλλήλοισ, καὶ ἡ πατρὶσ ἆθλον ἔκειτο ἐν μέσῳ. (Appian, The Civil Wars, book 1, chapter 7 1:2)

Similar forms

• στασίαρχοι (2)
• στασιάρχων (1)
• στασιάρχοις (1)
• στασιάρχους (1)
• στασίαρχος (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary