Sense

1. one who flees, a runaway, fugitive, a banished man, exile, refugee
2. put to flight

Examples

• ἐλθόντε φυγάδε νυκτὸσ εἰσ ἐμὰσ πύλασ ‐ τίσ καὶ τίσ; (Euripides, Suppliants, episode 1:33)
• ὣσ ἄρα φωνήσασ φύγαδε τράπε μώνυχασ ἵππουσ αὖτισ ἀν’ ἰωχμόν· (Homer, Iliad, Book 8 19:1)
• οἳ δ’ ἄλλοι φύγαδε μνώοντο ἕκαστοσ. (Homer, Iliad, Book 16 56:4)

Similar forms

• φυγάδας (159)
• φυγάδων (141)
• φυγάδες (107)
• φυγὰς (100)
• φυγάδα (49)
• φυγάς (37)
• φυγάδος (28)
• φυγάσι (26)
• φυγάσιν (25)
• φυγαῖς (21)
• φυγαὶ (21)
• φυγαδεῦσαι (11)
• φυγάδι (10)
• φυγᾷ (7)
• φυγαί (7)
• φυγαδεύειν (6)
• φυγαδεύων (4)
• φύγαδ (4)
• φυγὰν (4)
• φυγαδικὸν (3)
• φυγάν (3)
• φυγάδ (3)
• φυγᾶς (3)
• φυγαδικὴν (2)
• φυγατο (2)
• φυγαδικῶν (2)
• φυγαδεῖαι (2)
• φυγαϝιτ (2)
• φυγατις (2)
• φύγαδε (2)
• φυγα‐ (1)
• φυγαδείαν (1)
• φυγάδε (1)
• φυγαρι (1)
• φυγαδεῖον (1)
• φυγαδικαῖς (1)
• φυγαμ (1)
• φυγα (1)
• φυγαδεύσων (1)
• φυγαδικῆς (1)
• φυγάδεσσιν (1)
• φυγαδικὴ (1)
• φυγαδείας (1)
• φυγαδικόν (1)
• φυγαῖσι (1)
• φυγαδικήν (1)
• φυγαριτ (1)
• φυγατυμ (1)
• φυγαδικὰς (1)
• φυγαδικῶς (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.