Sense

1. a violent snorting, neighing
2. wanton behaviour, insolence

Examples

• φωνὴ θρηνούντων ποιμένων, ὅτι τεταλαιπώρηκεν ἡ μεγαλωσύνη αὐτῶν. φωνὴ ὠρυομένων λεόντων, ὅτι τεταλαιπώρηκε τὸ φρύαγμα τοῦ Ἰορδάνου. (Septuagint, Prophetia Zachariae 11:3)
• καὶ ἀποστρέψω τὸ φρύαγμα τῆσ ἰσχύοσ αὐτῶν, καὶ μιανθήσεται τὰ ἅγια αὐτῶν. (Septuagint, Prophetia Ezechielis 7:24)
• εἰπὸν πρὸσ τὸν οἶκον τοῦ Ἰσραήλ. τάδε λέγει Κύριοσ. ἰδοὺ ἐγὼ βεβηλῶ τὰ ἅγιά μου, φρύαγμα ἰσχύοσ ὑμῶν, ἐπιθυμήματα ὀφθαλμῶν ὑμῶν, καὶ ὑπὲρ ὧν φείδονται αἱ ψυχαὶ ὑμῶν. καὶ οἱ υἱοὶ ὑμῶν καὶ αἱ θυγατέρεσ ὑμῶν, οὓσ ἐγκατελίπετε, ἐν ρομφαίᾳ πεσοῦνται. (Septuagint, Prophetia Ezechielis 24:21)
• "οὐ καταβαλόντεσ ὑμεῖσ οἱ νέοι τὸ κενὸν φρύαγμα τοῦτο καὶ γαυρίαμα τῆσ νίκησ ταπεινοὶ καταπτήξετε πρὸσ τὸ μέλλον, ἀεὶ καραδοκοῦντεσ εἰσ ὅ τι κατασκήψει τέλοσ ἑκάστῳ τὴν τῆσ παρούσησ εὐπραγίασ ὁ δαίμων νέμεσιν; (Plutarch, Aemilius Paulus, chapter 27 1:5)
• "δύσμικτα γὰρ τὰ νέα καὶ δυσκέραστα καὶ μόλισ ἐν χρόνῳ πολλῷ τὸ φρύαγμα καὶ τὴν ὕβριν ἀφίησιν, ἐν ἀρχῇ δὲ κυμαίνει καὶ ζυγομαχεῖ καὶ μᾶλλον ἂν Ἔρωσ ἐγγένηται, καὶ καθάπερ πνεῦμα κυβερνήτου μὴ παρόντοσ, ἐτάραξε καὶ συνέχεε τὸν γάμον οὔτ’ ἄρχειν δυναμένων οὔτ’ ἄρχεσθαι βουλομένων. (Plutarch, Amatorius, section 9 18:3)

Similar forms

• φρύαγμα (10)
• φρυάγματος (4)
• φρυαγμάτων (2)
• φρυάγματι (2)
• φρυάγματα (1)
• φρυαγμὸς (1)
• φρυαγματίαν (1)
• φρυάγμαθ (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.