Ancient Greek-English Dictionary Language

φεύγω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: φεύγω

Structure: φεύγ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: Root FUG

Sense

  1. to flee

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular φεύγω φεύγεις φεύγει
Dual φεύγετον φεύγετον
Plural φεύγομεν φεύγετε φεύγουσιν*
SubjunctiveSingular φεύγω φεύγῃς φεύγῃ
Dual φεύγητον φεύγητον
Plural φεύγωμεν φεύγητε φεύγωσιν*
OptativeSingular φεύγοιμι φεύγοις φεύγοι
Dual φεύγοιτον φευγοίτην
Plural φεύγοιμεν φεύγοιτε φεύγοιεν
ImperativeSingular φεύγε φευγέτω
Dual φεύγετον φευγέτων
Plural φεύγετε φευγόντων, φευγέτωσαν
Infinitive φεύγειν
Participle MasculineFeminineNeuter
φευγων φευγοντος φευγουσα φευγουσης φευγον φευγοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular φεύγομαι φεύγει, φεύγῃ φεύγεται
Dual φεύγεσθον φεύγεσθον
Plural φευγόμεθα φεύγεσθε φεύγονται
SubjunctiveSingular φεύγωμαι φεύγῃ φεύγηται
Dual φεύγησθον φεύγησθον
Plural φευγώμεθα φεύγησθε φεύγωνται
OptativeSingular φευγοίμην φεύγοιο φεύγοιτο
Dual φεύγοισθον φευγοίσθην
Plural φευγοίμεθα φεύγοισθε φεύγοιντο
ImperativeSingular φεύγου φευγέσθω
Dual φεύγεσθον φευγέσθων
Plural φεύγεσθε φευγέσθων, φευγέσθωσαν
Infinitive φεύγεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
φευγομενος φευγομενου φευγομενη φευγομενης φευγομενον φευγομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • "ἐκ πολλοῦ ὑπὸ δειμάτων, εἰ δέ τισ οἰκήσειεν εὐθὺσ ἐκπλαγεὶσ ἔφευγεν, ἐκδιωχθεὶσ ὑπό τινοσ φοβεροῦ καὶ ταραχώδουσ; (Lucian, Philopsuedes sive incredulus, (no name) 25:2)
  • καὶ γὰρ οἶδε τὰσ ὁδούσ, ἅσπερ Εὐκράτησ ἔφευγεν εὐθὺ τῶν κυρηβίων. (Aristotle, Parodos, trochees13)
  • κᾆθ’ οἱ Κεραμῆσ ἐν ταῖσι πύλαισ παίουσ’ αὐτοῦ γαστέρα πλευρὰσ λαγόνασ πυγήν, ὁ δὲ τυπτόμενοσ ταῖσι πλατείαισ ὑποπερδόμενοσ φυσῶν τὴν λαμπάδ’ ἔφευγεν. (Aristophanes, Frogs, Agon, Antipnigos5)
  • εἶτα μικρὸν ὑποβὰσ Ἀχιλλεῖ μὲν τὸν ἡμέτερον ἄρχοντα εἴκαζε, Θερσίτῃ δὲ τὸν τῶν Περσῶν βασιλέα, οὐκ εἰδὼσ ὅτι ὁ Ἀχιλλεὺσ ἀμείνων ἦν αὐτῷ, εἰ Ἕκτορα μᾶλλον ἢ Θερσίτην καθῄρει, καὶ εἰ πρόσθεν μὲν ἔφευγεν ἐσθλόσ τισ, ἐδίωκε δέ μιν μέγ̓ ἀμείνων. (Lucian, Quomodo historia conscribenda sit, chapter 14 1:1)
  • ἐπεὶ δὲ ἤδη ἔφευγεν ὁ Δεινίασ, οὐδὲ τότε ἀπελείφθη τοῦ ἑταίρου, καταδικάσασ δὲ αὐτὸσ αὑτοῦ διέτριβεν ἐν Γυάρῳ καὶ συνέφευγεν αὐτῷ, καὶ ἐπειδὴ παντάπασιν ἠπόρουν τῶν ἀναγκαίων, παραδοὺσ ἑαυτὸν τοῖσ πορφυρεῦσι συγκατεδύετο καὶ τὸ γινόμενον ἐκ τούτου ἀποφέρων ἔτρεφε τὸν Δεινίαν· (Lucian, Toxaris vel amicitia, (no name) 18:7)

Synonyms

  1. to flee

Related

Derived

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION