Ancient Greek-English Dictionary Language

ἔποικος

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἔποικος ἔποικη ἔποικον

Structure: ἐποικ (Stem) + ος (Ending)

Sense

  1. one who has settled among strangers, a settler, alien
  2. a colonist
  3. neighbouring, a neighbour, one near

Examples

  • ὥστε πτερῶν σοι τοῖσ ἐποίκοισ δεῖ ποθέν. (Aristophanes, Birds, Lyric-Scene, antistrophe 121)
  • καὶ τὴν Αἴγιναν ἀσφαλέστερον ἐφαίνετο τῇ Πελοποννησίων ἐπικειμένην αὑτῶν πέμψαντεσ ἐποίκουσ ἔχειν. (Dionysius of Halicarnassus, , chapter 15 3:3)
  • λαβόμενοι δ’ ἀφορμῆσ οἱ Γαλιλαῖοι καὶ παρεῖναι τοῦ μίσουσ τὸν καιρὸν οὐ βουληθέντεσ, εἶχον γὰρ ἀπεχθῶσ καὶ πρὸσ ταύτην τὴν πόλιν, ὡρ́μησαν ὡσ ἄρδην ἀφανίσοντεσ πάντασ σὺν τοῖσ ἐποίκοισ. (Flavius Josephus, 442:1)
  • ἢ ὅτι τοὺσ ἐποίκουσ ἔγραψε, ταύτην Ἀλκιβιάδησ ἔχων Μαντινεῖσ καὶ Ἠλείουσ ἐπὶ τὴν Λακεδαίμονα συνέστησε. (Plutarch, De gloria Atheniensium, section 8 17:2)
  • ὁ δὲ Μάνδρων ἄλλην τε πολλὴν ἐνεδείξατο τῷ Φόβῳ φιλοφροσύνην ἀποπλέοντι καὶ μέροσ τῆσ τε χώρασ καὶ τῆσ πόλεωσ ὑπισχνεῖτο δώσειν, εἰ βούλοιτο Φωκαεῖσ ἔχων ἐποίκουσ εἰσ τὴν Πιτυόεσσαν ἀφικέσθαι. (Plutarch, Mulierum virtutes, 2:1)
  • ἅτισ ἄνευ τεκέων κατατάκομαι, ἇσ φίλοσ οὔτισ ἀνὴρ ὑπερίσταται, ἀλλ’ ἁπερεί τισ ἔποικοσ ἀναξία οἰκονομῶ θαλάμουσ πατρόσ, ὧδε μὲν ἀεικεῖ σὺν στολᾷ, κεναῖσ δ’ ἀμφίσταμαι τραπέζαισ. (Sophocles, choral, antistrophe 27)
  • ἢν δέ του σπάνιν τιν’ ἴσχῃσ, ἔστ’ ἔποικοσ ὃσ φράσει. (Sophocles, Oedipus at Colonus, episode 5:42)

Synonyms

  1. one who has settled among strangers

  2. a colonist

  3. neighbouring

Related

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION