- Greek-English Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

καταφθείρω?

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration: kataphtheirō

Principal Part: καταφθείρω καταφθερῶ

Structure: κατα (Prefix) + φθείρ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to destroy or spoil utterly, bring to naught

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταφθείρω καταφθείρεις καταφθείρει
Dual καταφθείρετον καταφθείρετον
Plural καταφθείρομεν καταφθείρετε καταφθείρουσι(ν)
SubjunctiveSingular καταφθείρω καταφθείρῃς καταφθείρῃ
Dual καταφθείρητον καταφθείρητον
Plural καταφθείρωμεν καταφθείρητε καταφθείρωσι(ν)
OptativeSingular καταφθείροιμι καταφθείροις καταφθείροι
Dual καταφθείροιτον καταφθειροίτην
Plural καταφθείροιμεν καταφθείροιτε καταφθείροιεν
ImperativeSingular καταφθείρε καταφθειρέτω
Dual καταφθείρετον καταφθειρέτων
Plural καταφθείρετε καταφθειρόντων, καταφθειρέτωσαν
Infinitive καταφθείρειν
Participle MasculineFeminineNeuter
καταφθειρων καταφθειροντος καταφθειρουσα καταφθειρουσης καταφθειρον καταφθειροντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταφθείρομαι καταφθείρει, καταφθείρῃ καταφθείρεται
Dual καταφθείρεσθον καταφθείρεσθον
Plural καταφθειρόμεθα καταφθείρεσθε καταφθείρονται
SubjunctiveSingular καταφθείρωμαι καταφθείρῃ καταφθείρηται
Dual καταφθείρησθον καταφθείρησθον
Plural καταφθειρώμεθα καταφθείρησθε καταφθείρωνται
OptativeSingular καταφθειροίμην καταφθείροιο καταφθείροιτο
Dual καταφθείροισθον καταφθειροίσθην
Plural καταφθειροίμεθα καταφθείροισθε καταφθείροιντο
ImperativeSingular καταφθείρου καταφθειρέσθω
Dual καταφθείρεσθον καταφθειρέσθων
Plural καταφθείρεσθε καταφθειρέσθων, καταφθειρέσθωσαν
Infinitive καταφθείρεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
καταφθειρομενος καταφθειρομενου καταφθειρομενη καταφθειρομενης καταφθειρομενον καταφθειρομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καὶ εἶδε Κύριος ὁ Θεὸς τὴν γῆν, καὶ ἦν κατεφθαρμένη, ὅτι κατέφθειρε πᾶσα σὰρξ τὴν ὁδὸν αὐτοῦ ἐπὶ τῆς γῆς. (Septuagint, Liber Genesis 6:12)
  • καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ Νῶε. καιρὸς παντὸς ἀνθρώπου ἥκει ἐναντίον μου, ὅτι ἐπλήσθη ἡ γῆ ἀδικίας ἀπ᾿ αὐτῶν, καὶ ἰδοὺ ἐγὼ καταφθείρω αὐτοὺς καὶ τὴν γῆν. (Septuagint, Liber Genesis 6:13)
  • καὶ ἐποίησε τὸ εὐθὲς ἐνώπιον Κυρίου κατὰ πάντα, ἃ ἐποίησεν Ὀζίας ὁ πατὴρ αὐτοῦ, ἀλλ οὐκ εἰσῆλθεν εἰς τὸν ναὸν Κυρίου, καὶ ἔτι ὁ λαὸς κατεφθείρετο. (Septuagint, Liber II Paralipomenon 27:2)
  • χιὼν δὲ καὶ κρύσταλλος ὑπέμεινε πῦρ καὶ οὐκ ἐτήκετο, ἵνα γνῶσιν ὅτι τοὺς τῶν ἐχθρῶν καρποὺς κατέφθειρε πῦρ φλεγόμενον ἐν τῇ χαλάζῃ καὶ ἐν τοῖς ὑετοῖς διαστράπτον. (Septuagint, Liber Sapientiae 16:22)
  • ΙΔΟΥ Κύριος καταφθείρει τὴν οἰκουμένην καὶ ἐρημώσει αὐτὴν καὶ ἀνακαλύψει τὸ πρόσωπον αὐτῆς καὶ διασπερεῖ τοὺς ἐνοικοῦντας ἐν αὐτῇ. (Septuagint, Liber Isaiae 24:1)

Synonyms

  1. to destroy or spoil utterly

Related

명사

형용사

동사

부사

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION