Sense

1. changing one's abode, emigrating and settling elsewhere
2. an alien settled in a foreign city, a settler, emigrant, sojourner, one who has settled in
3. a resident alien

Examples

• βαρβάρους ἀφίξομαι γέρων μέτοικος: (Euripides, episode 6:13)
• ἐγὼ δέ, ὦ πάτερ, εἰ καὶ μέτοικός εἰμι, οὐκ ὀκνήσω ὅμως τὰ δοκοῦντά μοι εἰπεῖν ὁπόταν γὰρ ἤδη συνελθόντες διαλέγωνται, τηνικαῦτα, ἢν μὲν ὁ Τιμοκλῆς ὑπέρσχῃ, ἐάσωμεν προχωρεῖν τὴν συνουσίαν ὑπὲρ ἡμῶν, ἢν δέ τι ἑτεροῖον ἀποβαίνῃ, τότε ἤδη τὴν στοὰν αὐτὴν ἔγωγε, εἰ δοκεῖ, διασείσας ἐμβαλῶ τῷ Δάμιδι, ὡς μὴ κατάρατος ὢν ὑβρίζῃ ἐς ἡμᾶς. (Lucian, Juppiter trageodeus, (no name) 32:1)
• Διογνίδης μὲν καὶ Ἀντίδωρος ὁ μέτοικος εἰσαγγέλλονται ὡς πλέονος μισθοῦντες τὰς αὐλητρίδας ἢ ὁ νόμος κελεύει, Ἀγασικλῆς δ ὁ ἐκ Πειραιέως ὅτι εἰς Ἁλιμουσίους ἐνεγρά[φη,] Εὐξένιππος δ [ὑπ]ὲρ τῶν ἐνυπνί[ων] ὧν φησιν ἑω[ρακέ]ναι: (Hyperides, Speeches, 3:1)
• ἑώθεν οὖν προελθὼν ὁ μέτοικος εἰς ἀγορὰν ἐπέθηκε τῇ ὠνῇ τάλαντον. (Plutarch, , chapter 5 2:3)
• διὸ καὶ οὐθεὶς ἂν εἴποι μικρόψυχον, εἴ τις μέτοικος ὢν ἄρχειν μὴ ἀξιοῖ ἑαυτόν, ἀλλ ὑπείκει: (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 3 115:2)

Similar forms

• μετοίκων (34)
• μετοίκους (26)
• μέτοικος (24)
• μετοικῆσαι (20)
• μετοικεῖν (16)
• Μέτοικον (14)
• μετοίκιον (12)
• μετοίκοις (12)
• μέτοικοι (6)
• μετοικεσίας (5)
• μετοικίας (5)
• μετοίκῳ (5)
• μετοικίσας (4)
• μετοικίαν (4)
• μετοίκου (3)
• μετοικεσίᾳ (3)
• μετοικίσαι (3)
• μετοικίου (3)
• μετοικῶν (2)
• μετοικήσας (2)
• μετοικισμῷ (2)
• μετοικοῦσιν (2)
• μετοικεσίαν (2)
• μετοίκησις (2)
• μετοικιῶ (2)
• μέτοικός (2)
• μετοίκησιν (2)
• μετοικῆσαί (2)
• Μετοίκια (1)
• μετοικίζει (1)
• μετοικισμοὶ (1)
• μετοικίζεις (1)
• μετοικοῦντι (1)
• μετοικεῖς (1)
• μετοικήσαις (1)
• μετοικικὸν (1)
• μετοικισμοῦ (1)
• μετοικοῦσι (1)
• μετοικεσίην (1)
• μετοικίσει (1)
• μετοικίζειν (1)
• μετοικοῦντα (1)
• μετοικεσία (1)
• μετοικισταὶ (1)
• μετοικικὰ (1)
• μετοικισμὸν? (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.