ἐπαινέτης
First declension Noun; Masculine
Transliteration:
Principal Part:
ἐπαινέτης
ἐπαινέτου
Structure:
ἐπαινετ
(Stem)
+
ης
(Ending)
Sense
- a commender, admirer
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- "ἔδοξέ" πού φησιν "τῇ βουλῇ" ἢ "τῷ δήμῳ" ἢ ἀμφοτέροισ, καὶ "ὃσ <καὶ ὃσ> εἶπεν" ‐ τὸν αὑτὸν δὴ λέγων μάλα σεμνῶσ καὶ ἐγκωμιάζων ὁ συγγραφεύσ ‐ ἔπειτα λέγει δὴ μετὰ τοῦτο, ἐπιδεικνύμενοσ τοῖσ ἐπαινέταισ τὴν ἑαυτοῦ σοφίαν, ἐνίοτε πάνυ μακρὸν ποιησάμενοσ σύγγραμμα· (Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, 213:3)
- "εἰ μὴ νὴ Δία φήσουσι μηδὲν αὐτοῖσ μετεῖναι τῆσ ἐν οἴνῳ κοινωνίασ, Δημοσθένουσ ἐπαινέταισ καὶ ζηλωταῖσ οὖσιν, ἀνδρὸσ ἐν ἅπαντι τῷ βίῳ πιόντοσ οἶνον. (Plutarch, Quaestiones Convivales, book 1, 3:2)
- μάρτυσιν γὰρ καὶ ἐπαινέταισ χρώμενοι ἐπαινοῦμεν ἑκάτεροι, καὶ οἱ μέν, ὅτι πολλοὺσ παρεχόμεθα, ἀξιοῦμέν τι λέγειν κύριον, οἱ δέ, ὅτι τοὺσ μὴ χρωμένουσ αὐτῷ ὁρῶμεν νικῶντασ μαχομένουσ· (Plato, Laws, book 1 86:2)
- οὐκοῦν, εἶπον, ὦ Γλαύκων, ὅταν Ὁμήρου ἐπαινέταισ ἐντύχῃσ λέγουσιν ὡσ τὴν Ἑλλάδα πεπαίδευκεν οὗτοσ ὁ ποιητὴσ καὶ πρὸσ διοίκησίν τε καὶ παιδείαν τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων ἄξιοσ ἀναλαβόντι μανθάνειν τε καὶ κατὰ τοῦτον τὸν ποιητὴν πάντα τὸν αὑτοῦ βίον κατασκευασάμενον ζῆν, φιλεῖν μὲν χρὴ καὶ ἀσπάζεσθαι ὡσ ὄντασ βελτίστουσ εἰσ ὅσον δύνανται, καὶ συγχωρεῖν Ὅμηρον ποιητικώτατον εἶναι καὶ πρῶτον τῶν τραγῳδοποιῶν, εἰδέναι δὲ ὅτι ὅσον μόνον ὕμνουσ θεοῖσ καὶ ἐγκώμια τοῖσ ἀγαθοῖσ ποιήσεωσ παραδεκτέον εἰσ πόλιν· (Plato, Republic, book 10 287:1)
