- ᾤοντο τὸ ὁρατικὸν συμβαίνειν, καὶ κατά τινων ἀκτίνων ἔκκρισιν μετὰ τὴν πρὸσ τὸ ὑποκείμενον ἔνστασιν πάλιν ὑποστρεφουσῶν πρὸσ τὴν ὄψιν. (Pseudo-Plutarch, Placita Philosophorum, book 4, 2:1)
(위 플루타르코스, Placita Philosophorum, book 4, 2:1)
- ἔστιν δὲ λύειν ἢ ἀντισυλλογισάμενον ἢ ἔνστασιν ἐνεγκόντα. (Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 25 1:2)
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 25 1:2)
- ἐπεὶ δὲ τὰ ἐνθυμήματα λέγεται ἐκ τεττάρων, τὰ δὲ τέτταρα ταῦτ’ ἐστίν, εἰκὸσ παράδειγμα τεκμήριον σημεῖον, ἔστι δὲ τὰ μὲν ἐκ τῶν ὡσ ἐπὶ τὸ πολὺ ἢ ὄντων ἢ δοκούντων συνηγμένα ἐνθυμήματα ἐκ τῶν εἰκότων, τὰ δὲ δι’ ἐπαγωγῆσ ἐκ τοῦ ὁμοίου, ἢ ἑνὸσ ἢ πλειόνων, ὅταν λαβὼν τὸ καθόλου εἶτα συλλογίσηται τὰ κατὰ μέροσ, διὰ παραδείγματοσ, τὰ δὲ διὰ ἀναγκαίου καὶ <ἀεὶ> ὄντοσ διὰ τεκμηρίου, τὰ δὲ διὰ τοῦ καθόλου ἢ τοῦ ἐν μέρει ὄντοσ, ἐάν τε ὂν ἐάν τε μή, διὰ σημείων, τὸ δὲ εἰκὸσ οὐ τὸ ἀεὶ ἀλλὰ τὸ ὡσ ἐπὶ τὸ πολύ, φανερὸν ὅτι τὰ τοιαῦτα μὲν τῶν ἐνθυμημάτων ἀεὶ ἔστι λύειν φέροντα ἔνστασιν, ἡ δὲ λύσισ φαινομένη ἀλλ’ οὐκ ἀληθὴσ ἀεί· (Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 25 8:1)
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 25 8:1)
- ἐπεὶ γὰρ ὁ μὲν κατηγορῶν διὰ εἰκότων ἀποδείκνυσιν, ἔστι δὲ οὐ ταὐτὸ λῦσαι ἢ ὅτι οὐκ εἰκὸσ ἢ ὅτι οὐκ ἀναγκαῖον, ἀεὶ δ’ ἔχει ἔνστασιν τὸ ὡσ ἐπὶ τὸ πολύ οὐ γὰρ ἂν ᾖ ἅμ’ ἀεὶ εἰκόσ, ἀεὶ καὶ ἀναγκαῖον, ὁ δὲ κριτὴσ οἰέται, ἂν οὕτω λυθῇ, ἢ οὐκ εἰκὸσ εἶναι ἢ οὐχ αὑτῷ κριτέον, παραλογιζόμενοσ, ὥσπερ ἐλέγομεν οὐ γὰρ ἐκ τῶν ἀναγκαίων δεῖ αὐτὸν μόνον κρίνειν, ἀλλὰ καὶ ἐκ τῶν εἰκότων· (Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 25 10:2)
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 25 10:2)
- δῆλον γὰρ ὅτι λύει μὲν ἢ δείξασ ἢ ἔνστασιν ἐνεγκών, ἀνταποδείκνυσι δὲ τὸ ἀντικείμενον, οἱο͂ν εἰ ἔδειξε ὅτι γέγονεν, οὗτοσ ὅτι οὐ γέγονεν, εἰ δὲ ὅτι οὐ γέγονεν, οὗτοσ ὅτι γέγονεν· (Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 26 3:2)
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 26 3:2)