Ancient Greek-English Dictionary Language

ἔμπειρος

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: ἔμπειρος ἔμπειρος ἔμπειρον

Structure: ἐμπειρ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: e)n, pei=ra

Sense

  1. experienced or practiced in a thing, acquainted with it

Examples

  • ἐπιβάλλουσαν δὲ αὐτῷ τὴν ταμιευτικὴν ἀρχὴν οὐ πρότερον μετῆλθεν ἢ τούσ τε νόμουσ ἀναγνῶναι τοὺσ ταμιευτικοὺσ καὶ διαπυθέσθαι τῶν ἐμπείρων ἕκαστα καὶ τύπῳ τινὶ τῆσ ἀρχῆσ τὴν δύναμιν περιλαβεῖν. (Plutarch, Cato the Younger, chapter 16 1:2)
  • ἀλλὰ μὴν αὐτὸσ τὰσ διὰ δέκα ἀξιωμάτων συμπλοκὰσ πλήθει φησὶν ὑπερβάλλειν ἑκατὸν μυριάδασ οὔτε δι’ αὑτοῦ ζητήσασ ἐπιμελῶσ οὔτε διὰ τῶν ἐμπείρων τἀληθὲσ ἱστορήσασ. (Plutarch, De Stoicorum repugnantiis, section 29 3:1)
  • ὥστε δεῖ προσέχειν τῶν ἐμπείρων καὶ πρεσβυτέρων ἢ φρονίμων ταῖσ ἀναποδείκτοισ φάσεσι καὶ δόξαισ οὐχ ἧττον τῶν ἀποδείξεων· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 6 86:2)
  • ἀλλ’ ὅμωσ τό γε εἰδέναι καὶ τὸ ἐπαί̈ειν τῇ τέχνῃ τῆσ ἐμπειρίασ ὑπάρχειν οἰόμεθα μᾶλλον, καὶ σοφωτέρουσ τοὺσ τεχνίτασ τῶν ἐμπείρων ὑπολαμβάνομεν, ὡσ κατὰ τὸ εἰδέναι μᾶλλον ἀκολουθοῦσαν τὴν σοφίαν πᾶσι· (Aristotle, Metaphysics, Book 1 14:3)
  • ὁ μὲν ἔμπειροσ τῶν ὁποιανοῦν ἐχόντων αἴσθησιν εἶναι δοκεῖ σοφώτεροσ, ὁ δὲ τεχνίτησ τῶν ἐμπείρων, χειροτέχνου δὲ ἀρχιτέκτων, αἱ δὲ θεωρητικαὶ τῶν ποιητικῶν μᾶλλον. (Aristotle, Metaphysics, Book 1 24:1)

Related

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION