Ancient Greek-English Dictionary Language

ἔμπειρος

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: ἔμπειρος ἔμπειρος ἔμπειρον

Structure: ἐμπειρ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: e)n, pei=ra

Sense

  1. experienced or practiced in a thing, acquainted with it

Examples

  • κατὰ δὲ τὸν πόλεμον μεγάλασ χρείασ αὐτοὺσ παρασχέσθαι τοῖσ Ἕλλησι, θεραπεύοντασ ἐμπειρότατα τοὺσ τιτρωσκομένουσ, καὶ διὰ τὰσ εὐεργεσίασ ταύτασ ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων μεγάλησ τυχεῖν δόξησ· (Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, book 4, chapter 71 4:2)
  • ὁ δὲ Παρμενίων ταῖσ τῶν Θετταλῶν εἴλαισ χρώμενοσ ἐμπειρότατα καὶ πολλοὺσ καταβαλὼν μόλισ ἐτρέψατο τοὺσ βαρβάρουσ, μάλιστα καταπλαγέντασ τῇ κατὰ τὸν Δαρεῖον φυγῇ. (Diodorus Siculus, Library, book xvii, chapter 60 8:1)
  • Οὐχ ἧττον δὲ τῶν προειρημένων παρωξύνθην ἐπιστῆσαι τούτῳ τῷ πολέμῳ καὶ διὰ τὸ τοὺσ ἐμπειρότατα δοκοῦντασ γράφειν ὑπὲρ αὐτοῦ, Φιλῖνον καὶ Φάβιον, μὴ δεόντωσ ἡμῖν ἀπηγγελκέναι τὴν ἀλήθειαν. (Polybius, Histories, book 1, chapter 14 1:1)

Related

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION