Ancient Greek-English Dictionary Language

ἔμπειρος

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: ἔμπειρος ἔμπειρος ἔμπειρον

Structure: ἐμπειρ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: e)n, pei=ra

Sense

  1. experienced or practiced in a thing, acquainted with it

Examples

  • τοῖσ γὰρ ἐμπείροισ βροτῶν μόνοισ οἱο͂́ν τε συνταλαιπωρεῖν τάδε. (Sophocles, Oedipus at Colonus, episode32)
  • καὶ πάνυ τοίνυν τοῖσ ἐμπείροισ γεωργίασ ὁρῶ αὐτοὺσ τὰ πλεῖστα κατὰ ταὐτὰ ἀποφαινομένουσ περὶ τῆσ ἀγαθῆσ γῆσ. (Xenophon, Works on Socrates, , chapter 16 8:2)
  • ταῦτα δὲ τοῖσ μὲν ἐμπείροισ ὠφέλιμα εἶναι δοκεῖ, τοῖσ δ’ ἀνεπιστήμοσιν ἀχρεῖα. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 10 162:1)
  • πείθεσθαι καὶ τοῖσ περὶ τὴν στρατηγίαν ἐμπείροισ, ὅτι χρὴ μὲν τοῖσ πολεμίοισ εἶναι δυσέμβολον αὐτοῖσ δ’ εὐέξοδον. (Aristotle, Politics, Book 7 88:1)
  • Πότερον οὖν δοκοῦσί σοι οἱ ἐγκρατεῖσ καὶ σώφρονεσ καὶ νοῦν ἔχοντεσ, οὗτοι ἀπειθεῖν ἂν τοῖσ ἰατροῖσ τοῖσ ἐμπείροισ καὶ τὰ συμφέροντα προστάττουσιν, ἢ τοὐναντίον οἱ ἀνόητοι καὶ ἀκόλαστοι; (Dio, Chrysostom, Orationes, 18:4)

Related

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION