Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διατίθημι

-μι athematic Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διατίθημι διαθήσω

Structure: δια (Prefix) + τίθε̄ (Stem) + μι (Ending)

Sense

  1. (active) place separately, arrange each in their own places, distribute
  2. (with an adverb) to manage well or ill
  3. (of persons) to handle or treat well or ill
  4. to dispose one in such a manner

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διατῖθημι διατῖθης διατῖθησιν*
Dual διατίθετον διατίθετον
Plural διατίθεμεν διατίθετε διατιθέᾱσιν*
SubjunctiveSingular διατίθω διατίθῃς διατίθῃ
Dual διατίθητον διατίθητον
Plural διατίθωμεν διατίθητε διατίθωσιν*
OptativeSingular διατιθεῖην διατιθεῖης διατιθεῖη
Dual διατιθεῖητον διατιθείητην
Plural διατιθεῖημεν διατιθεῖητε διατιθεῖησαν
ImperativeSingular διατῖθει διατιθέτω
Dual διατίθετον διατιθέτων
Plural διατίθετε διατιθέντων
Infinitive διατιθέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
διατιθεις διατιθεντος διατιθεισα διατιθεισης διατιθεν διατιθεντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διατίθεμαι διατίθεσαι διατίθεται
Dual διατίθεσθον διατίθεσθον
Plural διατιθέμεθα διατίθεσθε διατίθενται
SubjunctiveSingular διατίθωμαι διατίθῃ διατίθηται
Dual διατίθησθον διατίθησθον
Plural διατιθώμεθα διατίθησθε διατίθωνται
OptativeSingular διατιθεῖμην διατίθειο διατίθειτο
Dual διατίθεισθον διατιθεῖσθην
Plural διατιθεῖμεθα διατίθεισθε διατίθειντο
ImperativeSingular διατίθεσο διατιθέσθω
Dual διατίθεσθον διατιθέσθων
Plural διατίθεσθε διατιθέσθων
Infinitive διατίθεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διατιθεμενος διατιθεμενου διατιθεμενη διατιθεμενης διατιθεμενον διατιθεμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαθήσω διαθήσεις διαθήσει
Dual διαθήσετον διαθήσετον
Plural διαθήσομεν διαθήσετε διαθήσουσιν*
OptativeSingular διαθησίημι διαθησίης διαθησίη
Dual διαθησίητον διαθησιήτην
Plural διαθησίημεν διαθησίητε διαθησίησαν
Infinitive διαθήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαθησων διαθησοντος διαθησουσα διαθησουσης διαθησον διαθησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαθήσομαι διαθήσει, διαθήσῃ διαθήσεται
Dual διαθήσεσθον διαθήσεσθον
Plural διαθησόμεθα διαθήσεσθε διαθήσονται
OptativeSingular διαθησοίμην διαθήσοιο διαθήσοιτο
Dual διαθήσοισθον διαθησοίσθην
Plural διαθησοίμεθα διαθήσοισθε διαθήσοιντο
Infinitive διαθήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαθησομενος διαθησομενου διαθησομενη διαθησομενης διαθησομενον διαθησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διετῖθην διετῖθης διετῖθην*
Dual διετίθετον διετιθέτην
Plural διετίθεμεν διετίθετε διετίθεσαν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διετιθέμην διετίθου, διετίθεσο διετίθετο
Dual διετίθεσθον διετιθέσθην
Plural διετιθέμεθα διετίθεσθε διετίθεντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καὶ τὸ Ἀντιγόνου τοῦ βασιλέωσ δεῖπνον διατιθεὶσ ἐπιτελοῦντοσ Ἀφροδίσια καὶ τὸ Πτολεμαίου τοῦ βασιλέωσ ἰχθῦσ πρῶτον παρατίθησι καὶ κρέα. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 59 4:1)
  • ὅστισ δ’ ἀφικνεῖτο τῶν παρὰ βασιλέωσ πρὸσ αὐτὸν πάντασ οὕτω διατιθεὶσ ἀπεπέμπετο ὥστε αὐτῷ μᾶλλον φίλουσ εἶναι ἢ βασιλεῖ. (Xenophon, Anabasis, , chapter 1 6:1)
  • ὁ δὲ διατιθείσ; (Epictetus, Works, book 2, 17:2)
  • ὡσ δὲ εἰπεῖν συλλήβδην, ὃσ ἅπερ ἂν νομοθέτησ αἰσχρὰ εἶναι καὶ κακὰ διαριθμούμενοσ τάττῃ καὶ τοὐναντίον ἀγαθὰ καὶ καλά, τῶν μὲν ἀπέχεσθαι μὴ ἐθέλῃ πάσῃ μηχανῇ, τὰ δὲ ἐπιτηδεύειν σύμπασαν κατὰ δύναμιν, οὐκ οἶδεν ἐν τούτοισ πᾶσιν πᾶσ ἄνθρωποσ ψυχὴν θειότατον ὂν ἀτιμότατα καὶ κακοσχημονέστατα διατιθείσ. (Plato, Laws, book 5 10:2)
  • κακούμενοσ δὲ πλέον ἤπερ διατιθεὶσ τοὺσ περὶ τὸν Ἐλεάζαρον ὅμωσ οὐκ ἀνίει, συνεχεῖσ δ’ ἐκδρομαὶ καὶ βελῶν ἀφέσεισ ἐγίνοντο, καὶ φόνοισ ἐμιαίνετο πανταχοῦ τὸ ἱερόν. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 13:1)

Synonyms

  1. to manage well or ill

  2. to handle or treat well or ill

  3. to dispose one in such a manner

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION