Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

ξένος

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ξένος ξένη ξένον

Structure: ξεν (Stem) + ος (Ending)

Sense

  1. foreign
  2. strange, unusual

Declension

First/Second declension
Masculine Feminine Neuter
SingularNominative ξένος ξένη ξένον
Genitive ξένου ξένης ξένου
Dative ξένῳ ξένῃ ξένῳ
Accusative ξένον ξένην ξένον
Vocative ξένε ξένη ξένον
DualN/A/V ξένω ξένᾱ ξένω
G/D ξένοιν ξέναιν ξένοιν
PluralNominative ξένοι ξέναι ξένα
Genitive ξένων ξενῶν ξένων
Dative ξένοις ξέναις ξένοις
Accusative ξένους ξένᾱς ξένα
Vocative ξένοι ξέναι ξένα
Positive Comparative Superlative
Adjective ξένος ξένου ξενότερος ξενοτέρου ξενότατος ξενοτάτου
Adverb ξένως ξενότερον ξενότατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἀρνούμενοι γάρ σε εἰδέναι ἀσεβεῖσ, ἐν ἰσχύϊ βραχίονόσ σου ἐμαστιγώθησαν, ξένοισ ὑετοῖσ καὶ χαλάζαισ καὶ ὄμβροισ διωκόμενοι ἀπαραιτήτοισ καὶ πυρὶ καταναλισκόμενοι. (Septuagint, Liber Sapientiae 16:16)
  • κληρονομία ἡμῶν μετεστράφη ἀλλοτρίοισ, οἱ οἶκοι ἡμῶν ξένοισ. (Septuagint, Lamentationes 5:2)
  • καὶ μὴν κἀκείνων καταγελᾶν ἠξίου τῶν ἐν ταῖσ ὁμιλίαισ πάνυ ἀρχαίοισ καὶ ξένοισ ὀνόμασι χρωμένων ἑνὶ γοῦν ἐρωτηθέντι ὑπ’ αὐτοῦ λόγον τινὰ καὶ ὑπεραττικῶσ ἀποκριθέντι, Ἐγὼ μέν σε, ἔφη, ὦ ἑταῖρε, νῦν ἠρώτησα, σὺ δέ μοι ὡσ ἐπ’ Ἀγαμέμνονοσ ἀποκρίνῃ. (Lucian, (no name) 26:1)
  • περιῄει γὰρ ἑώθεν ὁ ἄθλιοσ ἐστεφανωμένοσ, κραιπαλῶν, διὰ τῆσ ἀγορᾶσ μέσησ καταυλούμενοσ, οὐδέποτε νήφων, κωμάζων ἐπὶ πάντασ, ὕβρισ τῶν προγόνων καὶ τῆσ πόλεωσ ὅλησ καί γέλωσ τοῖσ ξένοισ. (Lucian, Bis accusatus sive tribunalia, (no name) 17:3)
  • τάξισ δὲ καὶ μερισμοὶ τῶν πραγμάτων καὶ ἡ κατ’ ἐπιχείρημα ἐξεργασία καὶ τὸ διαλαμβάνεσθαι τὴν ὁμοείδειαν ἰδίαισ μεταβολαῖσ καὶ ξένοισ ἐπεισοδίοισ τά τε ἄλλα ὅσα περὶ τὴν πραγματικὴν οἰκονομίαν ἔστιν ἀγαθὰ πολλῷ μείζονά ἐστι παρ’ Ἰσοκράτει καὶ κρείττονα, μάλιστα δ’ ἡ προαίρεσισ ἡ τῶν λόγων, περὶ οὓσ ἐσπούδαζε, καὶ τῶν ὑποθέσεων τὸ κάλλοσ, ἐν αἷσ ἐποιεῖτο τὰσ διατριβάσ. (Dionysius of Halicarnassus, De Isocrate, chapter 44)

Synonyms

  1. foreign

  2. strange

Related

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION