ἀήθης
Third declension Adjective;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
ἀήθης
ἄηθες
Structure:
ἀ
(Prefix)
+
ηθη
(Stem)
+
ς
(Ending)
Sense
- unwonted, unusual, strange, unexpectedly (as adverb)
- (of persons) not used to a thing, lacking character
Declension
Third declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- Θουκυδίδησ γοῦν ὁ δαιμονιώτατοσ τῶν συγγραφέων ἔν τε τῷ ἐπιταφίῳ καὶ ἐν ταῖσ δημηγορίαισ ποιητικῇ κατασκευῇ χρησάμενοσ ἐν πολλοῖσ ἐξήλλαξε τὴν ἑρμηνείαν εἰσ ὄγκον ἅμα καὶ κόσμον ὀνομάτων ἀηθέστερον. (Dionysius of Halicarnassus, chapter 3 4:1)
- γενομένου δὲ κηρύγματοσ ἀήθουσ καὶ ἀλλοκότου, μηδένα τῶν συμμάχων μηδὲ τῶν φίλων ἐν Ῥώμῃ φανῆναι περὶ τὰσ ἡμέρασ ἐκείνασ, ἀντεξέθηκεν ὁ Γάϊοσ διάγραμμα κατηγορῶν τοῦ ὑπάτου, καὶ τοῖσ συμμάχοισ , ἂν μένωσι, βοηθήσειν ἐπαγγελλόμενοσ, οὐ μὴν ἐβοήθησεν, ἀλλὰ ὁρῶν ἕνα τῶν ξένων αὐτοῦ καὶ συνήθων ἑλκόμενον ὑπὸ τῶν ὑπηρετῶν τῶν τοῦ Φαννίου, παρῆλθε καὶ οὐ προσήμυνεν, εἴτε τὴν ἰσχὺν ἐπιλείπουσαν ἤδη δεδιὼσ ἐλέγχειν, εἴτε μὴ βουλόμενοσ, ὡσ ἔλεγεν, ἁψιμαχίασ αὐτὸσ καὶ συμπλοκῆσ ἀρχὰσ ζητοῦσι τοῖσ ἐχθροῖσ παρασχεῖν. (Plutarch, Caius Gracchus, chapter 12 2:1)
- ὕστερον ἀποδίδωσι, μὴ τοὺσ νέουσ ἐπὶ ταῦτα προσάγοντα μηδ’ ὑποβάλλοντα θορύβοισ, ὄχλων ἀγνωμονούντων ἀήθεισ ὄντασ, ἀλλ’ αὐτὸν ἐκδεχόμενον τὰσ ὑπὲρ τῶν συμφερόντων ἀπεχθείασ· (Plutarch, An seni respublica gerenda sit, chapter, section 25 5:1)
- καὶ μὴν καὶ τοῦ οἰκήματοσ ἡ δυσοσμία καὶ τὸ πνῖγοσ, ἐν ταὐτῷ πολλῶν δεδεμένων καὶ ἐστενοχωρημένων ^ καὶ μόλισ ἀναπνεόντων, καὶ τοῦ σιδήρου ὁ ψόφοσ καὶ ὕπνοσ ὀλίγοσ ‐ ταῦτα πάντα χαλεπὰ ἦν καὶ ἀφόρητα οἱῴ ἀνδρὶ ἐκείνων ἀήθει καὶ ἀμελετήτῳ πρὸσ οὕτω σκληρὰν τὴν δίαιταν. (Lucian, Toxaris vel amicitia, (no name) 28:5)
- ἄθεοσ ἐκλογίζεται καὶ ἀναμιμνῄσκεται πλησμονὰσ αὑτοῦ καὶ οἰνώσεισ καὶ ἀταξίασ περὶ δίαιταν ἢ κόπουσ ὑπερβάλλοντασ ἢ μεταβολὰσ ἀέρων ἀήθεισ καὶ τόπων, ἔπειτα προσκρούσασ ἐν πολιτείαισ καὶ περιπεσὼν ἀδοξίαισ πρὸσ ὄχλον ἢ διαβολαῖσ πρὸσ ἡγεμόνα τὴν αἰτίαν ἐξ αὑτοῦ καὶ τῶν· (Plutarch, De superstitione, section 7 6:1)
- ἐπεὶ δὲ φυλάξαντεσ εὐδίαν σταθερὰν οἱ δημαγωγοὶ συνετέλουν τὰσ ἀρχαιρεσίασ, βοῦσ ἁμαξεὺσ οὐκ ἀήθησ οὐδ’ ἄπειροσ ὄχλων, ἄλλωσ δέ πωσ τότε πρὸσ τὸν ἐλαύνοντα θυμωθεὶσ καὶ φυγὼν ἀπὸ τοῦ ζυγοῦ, δρόμῳ πρὸσ τὸ θέατρον ὡρ́μησε· (Plutarch, Dion, chapter 38 2:1)
- διὰ δὴ ταῦτα οὐδὲν πάνυ μοι ἐλεινὸν εἰσῄει, ὡσ εἰκὸσ ἂν δόξειεν εἶναι παρόντι πένθει, οὔτε αὖ ἡδονὴ ὡσ ἐν φιλοσοφίᾳ ἡμῶν ὄντων ὥσπερ εἰώθεμεν ‐ καὶ γὰρ οἱ λόγοι τοιοῦτοί τινεσ ἦσαν ‐ ἀλλ’ ἀτεχνῶσ ἄτοπόν τί μοι πάθοσ παρῆν καί τισ ἀήθησ κρᾶσισ ἀπό τε τῆσ ἡδονῆσ συγκεκραμένη ὁμοῦ καὶ ἀπὸ τῆσ λύπησ, ἐνθυμουμένῳ ὅτι αὐτίκα ἐκεῖνοσ ἔμελλε τελευτᾶν. (Plato, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, 11:1)
- καίτοι ἀήθησ γ’ εἰμὶ τῶν τοιούτων λόγων· (Plato, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, 95:4)
- ἰδόντα δ’ αὐτὸν οἱο͂ν ἐκ τῆσ φρίκησ μεταβολή τε καὶ ἱδρὼσ καὶ θερμότησ ἀήθησ λαμβάνει· (Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, 167:2)
- οὕτωσ τό τε εἶδοσ ὑπὸ τῆσ νόσου φοβερὸν ἥ τε στολὴ ἀήθησ· (Dio, Chrysostom, Orationes, 8:5)