뜻

2. 지시하다, 조종하다, 하다, 마련하다, 명령하다, 지배하다

1. to act as a judge or umpire
2. to arbitrate, decide on, to direct, arrange, control

예문

• ἀεὶ δὲ τὸ κρατεῖν ὁ καιρὸσ ἐβράβευεν ἑκατέροισ τὸ πλέον, τοῖσ μὲν Ιοὐδαίοισ, εἰ πρὸσ ἀφυλακτοτέρουσ προσπέσοιεν, τοῖσ δὲ ἐπὶ τῶν χωμάτων προϊδομένοισ, εἰ τὴν ἐκδρομὴν αὐτῶν δέχοιντο πεφραγμένωσ. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 223:1)

  (플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, 223:1)

• Ὁ δὲ προφήτησ Σαμουῆλοσ διακοσμήσασ τὸν λαὸν καὶ πόλιν αὐτοῖσ ἀποδοὺσ εἰσ ταύτην ἐκέλευσε συνερχομένοισ περὶ τῶν πρὸσ ἀλλήλουσ κρίνεσθαι διαφορῶν, αὐτὸσ δὲ δι’ ἔτουσ ἐπερχόμενοσ τὰσ πόλεισ ἐδίκαζεν αὐτοῖσ καὶ πολλὴν ἐβράβευεν εὐνομίαν ἐπὶ χρόνον πολύν. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 6 42:1)

  (플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 6 42:1)

유사 형태

• βραβεύειν (13)
• βραβεύων (7)
• βραβεῦσαι (5)
• βραβεῖον (3)
• βραβευτὰς (3)
• βραβευτὴν (3)
• βραβεύουσα (2)
• βραβεὺς (2)
• βραβευτὴς (2)
• βραβεύει (2)
• βραβεύσειν (2)
• βραβεύς (2)
• βραβεύοντα (1)
• βραβέας (1)
• βραβεύῃ (1)
• βραβείας (1)
• βραβεύοι (1)
• βραβευταὶ (1)
• βραβευέτω (1)
• βραβεύοντι (1)
• βραβευτῇ (1)
• βραβεῖα (1)
• βραβεύηται (1)
• βραβεύεται (1)
• βραβευτήν (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.