- καὶ τί θαυμαστὸν εἰ τοῦτο ἔπαθεσ, ἀνόητοσ καὶ ἀπαίδευτοσ ἄνθρωποσ, καὶ προῄεισ ἐξυπτιάζων καὶ μιμούμενοσ βάδισμα καὶ σχῆμα καὶ βλέμμα ἐκείνου ᾧ σεαυτὸν εἰκάζων ἔχαιρεσ, ὅπου καὶ Πύρρον φασὶ τὸν Ἠπειρώτην, τὰ ἄλλα θαυμαστὸν ἄνδρα, οὕτωσ ὑπὸ κολάκων ἐπὶ τῷ ὁμοίῳ ποτὲ διαφθαρῆναι ὡσ πιστεύειν ὅτι ὅμοιοσ ἦν Ἀλεξάνδρῳ ἐκείνῳ; (Lucian, Adversus indoctum et libros multos ementem, (no name) 21:1)
(루키아노스, Adversus indoctum et libros multos ementem, (no name) 21:1)
- μυρία γάρ ἐστι τὰ ἀντιμαρτυροῦντα τῷ σχήματι, βάδισμα καὶ βλέμμα καὶ φωνὴ καὶ τράχηλοσ ἐπικεκλασμένοσ καὶ ψιμύθιον καὶ μαστίχη καὶ φῦκοσ, οἷσ ὑμεῖσ κοσμεῖσθε, καὶ ὅλωσ κατὰ τὴν παροιμίαν, θᾶττον ἂν πέντε ἐλέφαντασ ὑπὸ μάλησ κρύψειασ ἢ ἕνα κίναιδον. (Lucian, Adversus indoctum et libros multos ementem, (no name) 23:9)
(루키아노스, Adversus indoctum et libros multos ementem, (no name) 23:9)
- φημὶ γὰρ οὖν καὶ γυναιξὶ καλαῖσ οὐχ ὅπωσ συλλαμβάνειν ἐσ τὸ εὐμορφότερον, ἀλλὰ καὶ ἐναντιοῦσθαι τὸν κόσμον τὸν πολύν, ὁπόταν τῶν ἐντυγχανόντων ἕκαστοσ ὑπὸ τοῦ χρυσοῦ καὶ τῶν λίθων τῶν πολυτελῶν ἐκπλαγεὶσ ἀντὶ τοῦ ἐπαινεῖν ἢ ’ χρόαν ἢ βλέμμα ἢ δειρὴν ἢ πῆχυν ἢ δάκτυλον, ὁ δὲ ταῦτ’ ἀφεὶσ ἐσ τὴν σαρδὼ ἢ τὸν σμάραγδον ἢ τὸν ὁρ́μον ἢ τὸ ψέλιον ἀποβλέπῃ, ὥστε ἄχθοιτο ἂν εἰκότωσ παρορωμένη διὰ τὸν κόσμον, οὐκ ἀγόντων σχολὴν ἐπαινεῖν αὐτὴν τῶν θεατῶν, ἀλλὰ πάρεργον αὐτῆσ ποιουμένων τὴν θέαν. (Lucian, De Domo, (no name) 15:4)
(루키아노스, De Domo, (no name) 15:4)
- εἶδον γοῦν τότε οὐ πάντασ ὁμοίωσ ἡδομένουσ τῷ πράγματι, ἀλλ’ εὐθύσ τινοσ καὶ χρόαν τρεπομένην καὶ βλέμμα τεταραγμένον καὶ πρόσωπον ὠργισμένον, οἱο͂ν ἐκ φθόνου καὶ μίσουσ γίνεται. (Lucian, Abdicatus, (no name) 5:3)
(루키아노스, Abdicatus, (no name) 5:3)
- λευκόσ τε γὰρ ἦν ἀκριβῶσ καὶ τὰ κέρατα εὐκαμπὴσ καὶ τὸ βλέμμα ἥμεροσ· (Lucian, Dialogi Marini, zephyrus and notus, chapter 2 1:1)
(루키아노스, Dialogi Marini, zephyrus and notus, chapter 2 1:1)
