Sense

1. to disable, hinder, stop, to disable, to lame, caught, were stopped, stopped, made frustrate
2. to hinder from, arrested
3. to distract, delude, deceive, mislead
4. to damage, hurt, mar

Examples

• α ὥσπερ σὴσ ἐν ἱματίῳ καὶ σκώληξ ξύλῳ, οὕτωσ λύπη ἀνδρὸσ βλάπτει καρδίαν. (Septuagint, Liber Proverbiorum 25:22)
• καὶ μὴν καὶ χρησιμώτερον ὃ μηδέποτε βλάπτει. (Plutarch, Aquane an ignis sit utilior, chapter, section 51)
• ἔστι γάρ, ὦ ἄνδρ[εσ δι]κασταί, οὐχ οὗτοσ [χρη]στὸσ πολίτησ, ὅ[στισ] μικρὰ δοὺσ πλείω βλάπτει τὰ κοινά, οὐδ’ ὅστισ εἰσ τὸ παραχρῆμα ἐξ ἀδίκου πορίσασ κατέλυσε τῆσ πόλεωσ τὴν ἐκ δικαίου πρόσοδον, ἀλλ’ ὅτῳ μέλει καὶ τῶν εἰσ τὸν ἔπειτα χρόνον ὠφελίμων τῇ πόλει καὶ τῆσ ὁμονοίασ τῶν πολιτῶν καὶ τῆσ δόξησ τῆσ ὑμετέρασ· (Hyperides, Speeches, 37:1)
• ἀλλ’ ἐκείνουσ μὲν οὐκ ὠφελεῖ τὸ οἰκεῖον οὐδὲ κοσμεῖ, τούτουσ δὲ καὶ βλάπτει καὶ καταισχύνει. (Plutarch, De cupiditate divitiarum, section 8 1:1)
• ἀποκρινόμενον ποιεῖ τὸν Ἀθηναῖον οὐ γὰρ τοσοῦτον ἡμᾶσ βλάπτει ἡ ἔχθρα ὑμῶν, ὅσον ἡ φιλία μὲν ἀσθενείασ, τὸ δὲ μῖσοσ δυνάμεωσ παράδειγμα τοῖσ ἀρχομένοισ δηλούμενον, ἐνθύμημα πονηρὸν καὶ σκολιῶσ ἀπηγγελμένον· (Dionysius of Halicarnassus, , chapter 39 2:6)

Similar forms

• βλάπτειν (124)
• βλάπτει (84)
• βλάπτῃ (20)
• βλάπτοντα (19)
• βλάπτεται (18)
• βλάπτων (16)
• βλάπτοι (14)
• βλάπτον (14)
• βλάπτουσι (10)
• βλάπτοιτο (4)
• βλάπτηται (4)
• βλάπτους (4)
• βλάπτομαι (4)
• βλάπτεις (3)
• βλάπτωσιν (3)
• βλάπτοιτ (3)
• βλάπτοντι (3)
• βλαπτικὸν (2)
• βλάπτουσα (2)
• βλάπτειν‧ (2)
• βλάπτωμεν (2)
• βλάπτωσι (2)
• βλάπτω (1)
• βλάπτε (1)
• βλάπτοις (1)
• βλάπτοντα· (1)
• βλαπτικῶς (1)
• βλάπτομεν (1)
• βλάπτουσί (1)
• βλάπτει> (1)
• βλάπτοιτε (1)
• βλάπτοιεν (1)
• >βλάπτειν (1)
• βλαπτικός (1)
• βλάπτησθε (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.