ἀράχνιον
Second declension Noun; Neuter
Transliteration:
Principal Part:
ἀράχνιον
Structure:
ἀραχνι
(Stem)
+
ον
(Ending)
Declension
Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἰδοὺ γέ τοι ὑπ’ ἀσχολίασ τοσαύτασ ἑώλουσ δίκασ φυλάττομεν ἀποκειμένασ ὑπ’ εὐρῶτοσ ἤδη καὶ ἀραχνίων διεφθαρμένασ, καὶ μάλιστα ὁπόσαι ταῖσ ἐπιστήμαισ καὶ τέχναισ πρὸσ ἀνθρώπουσ τινὰσ συνεστᾶσιν, πάνυ παλαιὰσ ἐνίασ αὐτῶν. (Lucian, Bis accusatus sive tribunalia, (no name) 3:2)
- ὧδέ κεν ἀδροσύνῃ στάχυεσ νεύοιεν ἔραζε, εἰ τέλοσ αὐτὸσ ὄπισθεν Ὀλύμπιοσ ἐσθλὸν ὀπάζοι, ἐκ δ’ ἀγγέων ἐλάσειασ ἀράχνια· (Hesiod, Works and Days, Book WD 53:4)
- ἐν γωνίᾳ που τάχα τῶν ἰαλέμων τινὸσ ποιητῶν κατορωρυγμένα, εὐρῶτοσ καὶ ἀραχνίων μεστά, ἤ που ἐκ τῶν Φιλαινίδοσ Δέλτων, ἃσ διὰ χειρὸσ ἔχεισ. (Lucian, Pseudologista, (no name) 21:5)
- ἀναστρέψαντεσ δὲ ἀπὸ τῆσ διώξεωσ δύο τρόπαια ἐστήσαμεν, τὸ μὲν ἐπὶ τῶν ἀραχνίων τῆσ πεζομαχίασ, τὸ δὲ τῆσ ἀερομαχίασ ἐπὶ τῶν νεφῶν. (Lucian, Verae Historiae, book 1 18:1)
- ἡμεῖσ μὲν οὖν ἀπηγόμεθα ἐσ τὸν ἥλιον αὐθημερὸν τὼ χεῖρε ὀπίσω δεθέντεσ ἀραχνίου ἀποκόμματι. (Lucian, Verae Historiae, book 1 18:11)
- τέκμαρ δὲ ἐφελκὶσ, ἢ ὑμένιον, εὖτε ἀράχνιον, ἐρυθρὸν ἐκκριθὲν, ἢ πῦον λευκὸν οὐρηθὲν, ἄλλοτε μὲν καθαρὸν, ἀμιγὲσ, ἄλλοτε δὲ οὔροισι ξυμμεμιγμένον· τοῖσδε χρὴ καὶ ἀποστάσιασ διαγιγνώσκειν, ἢν προσγένωνται πυρετοὶ ἐσ ἑσπέρην καὶ Ῥίγεα· πόνοι ἀμφὶ τὴν ὀσφὺν, κνησμοί · ἢν δὲ καὶ ἐκραγῇ, θρόμβοι πυώδεεσ, σαρκοειδέεσ, ἀτὰρ ἠδὲ λευκοῦ πύου ἀπόστασισ· τὰ δὲ ἕλκεα, δακνώδεα, ἄλλοτε μὲν καθαιρόμενα, ἄλλοτε δὲ Ῥυπαρὰὄντα. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 103)
- ὧν ὁ μὲν εἷσ,Ἕρμων, μεγάλην ἐνεδείξατο τέχνην, καὶ διέδυ ῥαφίδοσ τρῆμα, λίνον κατέχων Δημᾶσ δ’ ἐκ τρώγλησ βαίνων ἐσ ἀράχνιον ἔστη, ἡ δ’ ἀράχνη νήθουσ1’ αὐτὸν ἀπεκρέμασεν. (Unknown, Greek Anthology, Volume IV, book 11, chapter 1102)
- σὺ οὖν ἄνθρωποσ ὢν οὐδὲ ζῷον εἶναι θέλεισ τῶν ἀνθρώποισ συντρόφων, ἀλλὰ σκώληξ μᾶλλον ἢ ἀράχνιον; (Epictetus, Works, book 4, 32:1)