- "οὕτωσ ἄρα ἑκάστου τὸν ἔλεον ἐξέστησεν ἡ τοῦ τολμήματοσ ἀπόνοια τῶν μὲν ἰδόντων, τῶν δ’ ἀκουσάντων, ὥσθ’ ἑξακισχιλίουσ ὑπὸ τὴν σάλπιγγα ἐκείνην τῶν βαρβάρων κατακοπῆναι. (Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 1872)
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 1872)
- καὶ καλῶσ Ὅμηροσ εἰπών τοῦ δ’ ἀγαθοῦ οὔτ’ ἂρ τρέπεται χρὼσ οὔτε τι λίην ταρβεῖ τὸν φόβον οὐκ ἀφεῖλεν ἀλλὰ τὸν ἄγαν φόβον, ὅπωσ ἀνδρεία μὴ ἀπόνοια καὶ θαρραλεότησ μὴ θρασύτησ γένηται. (Plutarch, De virtute morali, section 12 15:1)
(플루타르코스, De virtute morali, section 12 15:1)
- καὶ καλῶσ Ὅμηροσ εἰπὼν τοῦ δ’ ἀγαθοῦ οὔτε ἄρ τρέπεται χρὼσ οὔτε τι λίην ταρβεῖ τὸν φόβον οὐκ ἀφεῖλεν ἀλλὰ τὸν ἄγαν φόβον, ὅπωσ ἀνδρεία μὴ ἀπόνοια καὶ θαρραλεότησ μὴ θρασύτησ γένηται. (Plutarch, De virtute morali, section 12 5:2)
(플루타르코스, De virtute morali, section 12 5:2)
- καὶ μετὰ ταῦτα συστάντων οἷσ ἦν ἐπιμελὲσ κακῶσ ἐμὲ ποιεῖν, καὶ γραφάσ, εὐθύνασ, εἰσαγγελίασ, πάντα ταῦτ’ ἐπαγόντων μοι, οὐ δι’ ἑαυτῶν τό γε πρῶτον, ἀλλὰ δι’ ὧν μάλισθ’ ὑπελάμβανον ἀγνοήσεσθαι ἴστε γὰρ δήπου καὶ μέμνησθ’ ὅτι τοὺσ πρώτουσ χρόνουσ κατὰ τὴν ἡμέραν ἑκάστην ἐκρινόμην ἐγώ, καὶ οὔτ’ ἀπόνοια Σωσικλέουσ οὔτε συκοφαντία Φιλοκράτουσ οὔτε Διώνδου καὶ Μελάντου μανία οὔτ’ ἄλλ’ οὐδὲν ἀπείρατον ἦν τούτοισ κατ’ ἐμοῦ, ἐν τοίνυν τούτοισ πᾶσι μάλιστα μὲν διὰ τοὺσ θεούσ, δεύτερον δὲ δι’ ὑμᾶσ καὶ τοὺσ ἄλλουσ Ἀθηναίουσ ἐσῳζόμην. (Demosthenes, Speeches 11-20, 357:1)
(데모스테네스, Speeches 11-20, 357:1)
- Ιοὐδαίων μὲν οὖν τόλμα καὶ θράσοσ ἡγεῖται καὶ ἀπόνοια, πάθη κατὰ μὲν τὰσ εὐπραγίασ εὔτονα, σβεννύμενα δὲ ἐν ἐλαχίστοισ σφάλμασιν· (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 569:1)
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, 569:1)
- μετὰ ἄφρονοσ μὴ πληθύνῃσ λόγον, καὶ πρὸσ ἀσύνετον μὴ πορεύου. φύλαξαι ἀπ̓ αὐτοῦ, ἵνα μὴ κόπον ἔχῃσ, καὶ οὐ μὴ μολυνθῇσ ἐν τῷ ἐντιναγμῷ αὐτοῦ. ἔκκλινον ἀπ̓ αὐτοῦ καὶ εὑρήσεισ ἀνάπαυσιν καὶ οὐ μὴ ἀκηδιάσῃσ ἐν τῇ ἀπονοίᾳ αὐτοῦ. (Septuagint, Liber Sirach 22:11)
(70인역 성경, Liber Sirach 22:11)
- "τούτῳ δὲ καὶ ἀπὸ τούτων τὰ τῆσ δόξησ ηὐξάνετο, παρὰ γοῦν τοῖσ ἰδιώταισ, καὶ περίβλεπτοσ ἦν ἐπὶ τῇ ἀπονοίᾳ, μέχρι δὴ ὁ τὴν πόλιν ἐπιτετραμμένοσ ἀνήρ σοφὸσ ἀπέπεμψεν αὐτὸν ἀμέτρωσ ἐντρυφῶντα τῷ πράγματι, εἰπὼν μὴ δεῖσθαι τὴν πόλιν τοιούτου φιλοσόφου. (Lucian, De morte Peregrini, (no name) 9:42)
(루키아노스, De morte Peregrini, (no name) 9:42)
- ἡ γὰρ] σὴ ἀπόνο[ια, ὦ Δημό]σθενεσ, ὑπ[ὲρ ἁπάντων] τῶν ἀδικούντων νῦν προκινδυνεύει καὶ προαναισχ[υν]τεῖ. (Hyperides, Speeches, 3:11)
(히페레이데스, Speeches, 3:11)