Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀπόλλυμι

-μι athematic Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἀπόλλυμι

Structure: ἀπ (Prefix) + ό̓λλῡ (Stem) + μι (Ending)

Sense

  1. (active voice), to destroy utterly, kill, slay
  2. to lose utterly

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀπόλλῡμι ἀπόλλῡς ἀπόλλῡσιν*
Dual ἀπόλλυτον ἀπόλλυτον
Plural ἀπόλλυμεν ἀπόλλυτε ἀπολλύᾱσιν*
SubjunctiveSingular ἀπολλύω ἀπολλύῃς ἀπολλύῃ
Dual ἀπολλύητον ἀπολλύητον
Plural ἀπολλύωμεν ἀπολλύητε ἀπολλύωσιν*
OptativeSingular ἀπολλυίην ἀπολλυίης ἀπολλυίη
Dual ἀπολλυίητον ἀπολλυιήτην
Plural ἀπολλυίημεν ἀπολλυίητε ἀπολλυίησαν
ImperativeSingular ἀπόλλυε ἀπολλύτω
Dual ἀπόλλυτον ἀπολλύτων
Plural ἀπόλλυτε ἀπολλύντων
Infinitive ἀπολλύναι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀπολλῡς ἀπολλυντος ἀπολλῡσα ἀπολλῡσης ἀπολλυν ἀπολλυντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀπόλλυμαι ἀπόλλυσαι ἀπόλλυται
Dual ἀπόλλυσθον ἀπόλλυσθον
Plural ἀπολλύμεθα ἀπόλλυσθε ἀπόλλυνται
SubjunctiveSingular ἀπολλύωμαι ἀπολλύῃ ἀπολλύηται
Dual ἀπολλύησθον ἀπολλύησθον
Plural ἀπολλυώμεθα ἀπολλύησθε ἀπολλύωνται
OptativeSingular ἀπολλυίμην ἀπολλυῖο ἀπολλυῖτο
Dual ἀπολλυῖσθον ἀπολλυίσθην
Plural ἀπολλυίμεθα ἀπολλυῖσθε ἀπολλυῖντο
ImperativeSingular ἀπόλλυσο ἀπολλύσθω
Dual ἀπόλλυσθον ἀπολλύσθων
Plural ἀπόλλυσθε ἀπολλύσθων
Infinitive ἀπόλλυσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀπολλυμενος ἀπολλυμενου ἀπολλυμενη ἀπολλυμενης ἀπολλυμενον ἀπολλυμενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ὡσ δ’ ἡ φλὸξ ῥυεῖσα καὶ διαζώσασα πανταχόθεν τὴν πόλιν διέλαμψε πολλή, περιπαθῶν ἐπὶ τοῖσ γινομένοισ ὁ Βροῦτοσ ἔξωθεν παρίππευε προθυμούμενοσ βοηθεῖν, καὶ τὰσ χεῖρασ ὀρέγων τοῖσ Ξανθίοισ ἐδεῖτο φείδεσθαι καὶ σῴζειν τὴν πόλιν, οὐδενὸσ αὐτῷ προσέχοντοσ, ἀλλὰ πάντα τρόπον ἑαυτοὺσ ἀπολλύντων, οὐ μόνον ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, ἀλλὰ καὶ τὰ παιδία τὰ μικρὰ μετὰ κραυγῆσ καὶ ἀλαλαγμοῦ τὰ μὲν εἰσ τὸ πῦρ ἥλλετο, τὰ δ’ ἄνωθεν ἀπὸ τῶν τειχῶν ἐξετραχήλιζεν αὑτά, τὰ δὲ τοῖσ ξίφεσι τῶν πατέρων ὑπέβαλλε τὰσ σφαγὰσ γυμνοῦντα καὶ κελεύοντα παίειν. (Plutarch, Brutus, chapter 31 2:1)
  • ἰὼ στέγαι φίλων ἔρημοι, τῶν δ’ ἀπολλύντων πλέαι. (Sophocles, choral, strophe 29)
  • καίτοι πῶσ οὐκ ἄτοπον τῶν μὲν ἐν τοῖσ σώμασιν ἀρρωστημάτων, ἃ μέρει τινὶ λυμαίνεται, τοσαύτην πρόνοιαν ἔχειν ὥστε τάχιστα παύεσθαι, τῶν δὲ ἀπολλύντων δημοσίᾳ τὰσ πόλεισ μὴ τὴν ταχίστην ἀπαλλαγὴν ζητεῖν, ἀλλ’ ὅπωσ ὅτι πλεῖστα γενήσεται, καὶ τῶν μὲν ἀκουσίων ἀποτροπὰσ αἰτεῖν τοὺσ θεοὺσ, οἱο͂ν λιμοῦ καὶ λοιμοῦ καὶ τῶν τοιούτων, ἃ δὲ μείζω μὲν τούτων κακοῖ, τῷ δ’ εὖ φρονεῖν ἔστι θεραπεῦσαι, ταῦτα μὴ βούλεσθαι; (Aristides, Aelius, Orationes, 5:16)
  • τὸ δὲ αἴτιον ὅτι χρήματα μὲν κάτωθεν λαμβάνομεν ἐκ τῶν μετάλλων καὶ λιθοτομιῶν καὶ παρὰ σκυθρωπῶν τῶν ἔργων, λόγοι δὲ ἡμῖν παρὰ τῶν οὐδὲν ἀπολλύντων δι’ ὧν ἡμᾶσ εὖ ποιοῦσιν ἥκουσι. (Aristides, Aelius, Orationes, 102:9)
  • τοῦ δὲ Φιλομήτοροσ Ἀντιόχου καὶ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ Ἀντιόχου, ὃσ ἐπεκαλεῖτο Κυζικηνόσ, πολεμούντων ἀλλήλουσ καὶ τὴν αὐτῶν δύναμιν ἀπολλύντων ἦν οὐδεμία τοῖσ Πτολεμαεῦσιν βοήθεια παρ’ αὐτῶν. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 13 401:1)

Synonyms

  1. to lose utterly

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION