Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀνώνυμος

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: ἀνώνυμος ἀνώνυμος ἀνώνυμον

Structure: ἀ (Prefix) + νωνυμ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: o)/numa, aeolic for o)/noma

Sense

  1. anonymous, nameless

Examples

  • τάχ’ ἐσ φίλαν γᾶν πεσεῖσθ’ ἀνώνυμοι. (Euripides, The Trojan Women, episode, antistrophe 13)
  • ἀνώνυμοι θανόντεσ οὐ γελῴμεθ’ ἄν. (Euripides, Iphigenia in Tauris, episode, anapests 2:13)
  • ἀνώνυμοι δὲ καὶ αἱ διαθέσεισ, πλὴν ἡ τοῦ φιλοτίμου φιλοτιμία. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 2 81:1)
  • αἱ μὲν οὖν αἰσθήσεισ τὰ τοιάδε ἡμῖν ἔχουσιν ὀνόματα, ὄψεισ τε καὶ ἀκοαὶ καὶ ὀσφρήσεισ καὶ ψύξεισ τε καὶ καύσεισ καὶ ἡδοναί γε δὴ καὶ λῦπαι καὶ ἐπιθυμίαι καὶ φόβοι κεκλημέναι καὶ ἄλλαι, ἀπέραντοι μὲν αἱ ἀνώνυμοι, παμπληθεῖσ δὲ αἱ ὠνομασμέναι· (Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 87:5)
  • ἀπὸ δὲ Γαραμάντων δι’ ἀλλέων δέκα ἡμερέων ὁδοῦ ἄλλοσ ἁλόσ τε κολωνὸσ καὶ ὕδωρ, καὶ ἄνθρωποι περὶ αὐτὸν οἰκέουσι τοῖσι οὔνομα ἐστὶ Ἀτάραντεσ, οἳ ἀνώνυμοι εἰσὶ μοῦνοι ἀνθρώπων τῶν ἡμεῖσ ἴδμεν· (Herodotus, The Histories, book 4, chapter 184 1:1)
  • εἶτ’ εὐθὺσ ἐντυγχάνω δᾳδούχῳ τε καὶ ἱεροφάντῃ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ἀρρητοποιοῖσ Δεινίαν σύρουσιν ἄγδην ἐπὶ τὴν ἀρχήν, ἔγκλημα ἐπάγοντασ ὅτι ὠνόμαζεν αὐτούσ, καὶ ταῦτα εὖ εἰδὼσ ὅτι ἐξ οὗπερ ὡσιώθησαν, ἀνώνυμοί τέ εἰσι καὶ οὐκέτι ὀνομαστοὶ ὡσ ἂν ἱερώνυμοι ἤδη γεγενημένοι. (Lucian, Lexiphanes, (no name) 9:6)

Related

Derived

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION