Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀνυπεύθυνος

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: ἀνυπεύθυνος ἀνυπεύθυνη ἀνυπεύθυνον

Structure: ἀ (Prefix) + νυπευθυν (Stem) + ος (Ending)

Etym.: eu)qu=nai

Sense

  1. not liable to give account, irresponsible

Declension

First/Second declension

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • τοὺσ γὰρ ἄλλουσ νέουσ, ὅσοι παρ’ αὐτόν ἀφικνοῦντο, φιλοτιμούμενοσ κατεῖχε καὶ ποθῶν αὐτῷ συνεῖναι, τοῦ δὲ Κάτωνοσ οὐδὲν ἐδεήθη τοιοῦτον, ἀλλ’ ὥσπερ οὐκ ἀνυπεύθυνοσ ἄρχων ἐκείνου παρόντοσ ἐξέπεμψεν ἄσμενοσ, μόνῳ σχεδὸν ἐκείνῳ τῶν εἰσ Ῥώμην πλεόντων τὰ τέκνα καὶ τὴν γυναῖκα παρακαταθέμενοσ, ἄλλωσ αὐτῷ προσήκοντα καὶ διὰ συγγένειαν. (Plutarch, Cato the Younger, chapter 14 2:3)
  • τοιαύτην δ’ ἀναγκαῖον εἶναι τυραννίδα τὴν μοναρχίαν ἥτισ ἀνυπεύθυνοσ ἄρχει τῶν ὁμοίων καὶ βελτιόνων πάντων πρὸσ τὸ σφέτερον αὐτῆσ συμφέρον, ἀλλὰ μὴ πρὸσ τὸ τῶν ἀρχομένων. (Aristotle, Politics, Book 4 152:2)
  • ἐν γὰρ ταύτῃ πόλει, οὕτωσ ἀρχαίᾳ οὔσῃ καὶ τηλικαύτῃ τὸ μέγεθοσ, οὐδείσ ἐστιν ἀνυπεύθυνοσ τῶν καὶ ὁπωσοῦν πρὸσ τὰ κοινὰ προσεληλυθότων. (Aeschines, Speeches, , section 17 2:1)
  • ἆρά σοι δοκεῖ πρὸσ θεῶν ἀνυπεύθυνοσ ἄρχειν ὁ Ἀγαμέμνων τῶν Ἑλλήνων, ἀλλ̓ οὐ πάνυ ἀκριβεῖσ ὑπέχειν εὐθύνασ ἁπάντων ὧν ἔπραττεν; (Dio, Chrysostom, Orationes, 25:1)
  • λέγεται γὰρ ἡ μὲν ἀρχὴ νόμιμοσ ἀνθρώπων διοίκησισ καὶ πρόνοια ἀνθρώπων κατὰ νόμον, βασιλεία δὲ ἀνυπεύθυνοσ ἀρχή, ὁ δὲ νόμοσ βασιλέωσ δόγμα. (Dio, Chrysostom, Orationes, 50:1)

Synonyms

  1. not liable to give account

Related

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION