ἅλιος
First/Second declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
ἅλιος
ἅλιη
ἅλιον
Structure:
ἁλι
(Stem)
+
ος
(Ending)
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- θνατὸν εὖντα χρὴ διδύμουσ ἀέξειν γνώμασ, ὅτι τ’ αὔριον ὄψεαι μοῦνον ἁλίου φάοσ, χὥτι πεντήκοντ’ ἔτεα ζωὰν βαθύπλουτον τελεῖσ. (Bacchylides, , epinicians, ode 3 17:3)
- Ἁλίου τε γαμβρῷ χολώ[σατ’ ἦτορ, ὕφαινέ τε ποταινίαν μῆτιν, εἶπέν τε· (Bacchylides, , dithyrambs, ode 17
3:3)
- οὕτω δὴ τὸν ἐν Ἰλίῳ ναὸν καὶ θυόεντα βω‐ μὸν προύδωκασ Ἀχαιοῖσ, ὦ Ζεῦ, καὶ πελάνων φλόγα σμύρνησ αἰθερίασ τε κα‐ πνὸν καὶ Πέργαμον ἱερὰν Ἰδαῖά τ’ Ἰδαῖα κισσοφόρα νάπη χιόνι κατάρυτα ποταμίᾳ τέρμονα πρωτόβολόν θ’ ἁλίῳ, τὰν καταλαμπομέναν ζαθέαν θεράπναν. (Euripides, The Trojan Women, choral, strophe 11)
- εἰ δὲ θεοῖσ ἦν ξύνεσισ καὶ σοφία κατ’ ἄνδρασ, δίδυμον ἂν ἥβαν ἔφερον φανερὸν χαρακτῆρ’ ἀρετᾶσ ὅσοισιν μέτα, κατθανόντεσ τ’ εἰσ αὐγὰσ πάλιν ἁλίου δισσοὺσ ἂν ἔβαν διαύλουσ, ἁ δυσγένεια δ’ ἁπλοῦν ἂν εἶχεν ζόασ βίοτον, καὶ τῷδ’ ἦν τούσ τε κακοὺσ ἂν γνῶναι καὶ τοὺσ ἀγαθούσ, ἴσον ἅτ’ ἐν νεφέλαισιν ἄ‐ στρων ναύταισ ἀριθμὸσ πέλει. (Euripides, Heracles, choral, antistrophe 11)
- ᾇ σαίρω δάπεδον θεοῦ παναμέριοσ ἅμ’ ἁλίου πτέρυγι θοᾷ λατρεύων τὸ κατ’ ἦμαρ. (Euripides, Ion, choral, strophe 12)
- τί φέγγοσ, τίν’ αἴγλαν ἐδίφρευε τόθ’ ἅλιοσ σελάνα τε κατ’ αἰθέρα, λαμπάδ’ ἵν’ ὠκυθόαι νύμφαι, ἱππεύουσι δι’ ὀρφναίασ, ἁνίκα <γάμων> γάμων τῶν ἐμῶν πόλισ Ἄργουσ ἀοιδάσ, εὐδαιμονίασ, ἐπύργωσε καὶ γαμέτα χαλκεοτευχοῦσ, αἰαῖ, Καπανέωσ. (Euripides, Suppliants, episode, strophe 11)
- ἐμοὶ χρῆν συμφοράν, ἐμοὶ χρῆν πημονὰν γενέσθαι, Ἰδαίαν ὅτε πρῶτον ὕλαν Ἀλέξανδροσ εἰλατίναν ἐτάμεθ’, ἅλιον ἐπ’ οἶδμα ναυστολήσων Ἑλένασ ἐπὶ λέκτρα, τὰν καλλίσταν ὁ χρυσοφαὴσ Ἅλιοσ αὐγάζει. (Euripides, Hecuba, choral, strophe1)
- ἀλλάξασ δ’ ἐξ ἕδρασ ἱερὸν <ἱερὸν> ὄμμ’ αὐγᾶσ ἅλιοσ. (Euripides, Iphigenia in Tauris, choral, anapests 2:6)
- ποῦ ποτε κεραυνοὶ Διὸσ ἢ ποῦ φαέθων Ἅλιοσ, εἰ ταῦτ’ ἐφορῶντεσ κρύπτουσιν ἕκηλοι; (Sophocles, choral, strophe 11)
- Εὐρύλοχοσ Λαομήδησ Μόλεβοσ Φρένιοσ Ἴνδιοσ, Μίνισ Λειώκριτοσ Πρόνομοσ Νίσασ Δαήμων, Ἀρχέστρατοσ Ἱππόμαχοσ Εὐρύαλοσ Περίαλλοσ Εὐηνορίδησ, Κλυτίοσ Ἀγήνωρ Πόλυβοσ Πολύδωροσ Θαδύτιοσ, Στράτιοσ Φρένιοσ Ἴνδιοσ Δαισήνωρ Λαομέδων, Λαόδικοσ Ἅλιοσ Μάγνησ Ὀλοίτροχοσ Βάρθασ, Θεόφρων Νισσαῖοσ Ἀλκάροψ Περικλύμενοσ Ἀντήνωρ, Πέλλασ Κέλτοσ Περίφασ Ὄρμενοσ Πόλυβοσ, Ἀνδρομήδησ. (Apollodorus, Library and Epitome, book E, chapter 7 29:2)
Derived
- ἅλιος (fruitless, unprofitable, vain)