διαπόντιος
First/Second declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
διαπόντιος
διαπόντιον
Structure:
διαποντι
(Stem)
+
ος
(Ending)
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- βασιλικῆσ πορευομένῳ καὶ περιφλεγομένῳ, ἄσθματοσ καὶ φόβου μεστῷ καὶ ἱδρῶτοσ διαποντίου, πλοῦτόν τινα προσθεῖσα Ταντάλειον ἀπολαῦσαι δι’ ἀσχολίαν οὐ δυναμένῳ. (Plutarch, An vitiositas ad infelicitatem sufficia, section 1 2:1)
- "χαῖρ’, ὦ διαπόντιον στράτευμα, τί πράττομεν; (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 20 1:61)
- λαβούσησ καὶ ἀναδησαμένησ τοῦτο μὲν ἔθνη καὶ δήμουσ ἐν αὑτῇ, τοῦτο δ’ ἀλλοφύλουσ καὶ διαποντίουσ βασιλέων ἡγεμονίασ, ἕδραν ἔσχε τὰ μέγιστα καὶ ἀσφάλειαν, εἰσ κόσμον εἰρήνησ καὶ ἕνα κύκλον τῆσ ἡγεμονίασ ἀπταίστου περιφερομένησ, πάσησ μὲν ἀρετῆσ ἐγγενομένησ τοῖσ ταῦτα μηχανησαμένοισ, πολλῆσ δὲ καὶ τύχησ συνελθούσησ, ὡσ ἐνέσται τοῦ λόγου προϊόντοσ ἐνδείξασθαι. (Plutarch, De fortuna Romanorum, section 2 4:1)
- αἰσθόμενοι δὲ τούσ τε ναύτασ, ὅσοι πλεῖν ἔμελλον εἰσ Σικελίαν, εὔνουσ ὄντασ αὐτοῖσ καὶ τὸ στρατιωτικόν, Ἀργείων δὲ καὶ Μαντινέων χιλίων ὄντων ὁπλιτῶν ἀκούοντεσ ἀναφανδὸν λεγόντων ὡσ δι’ Ἀλκιβιάδην στρατεύοιντο διαπόντιον καὶ μακρὰν στρατείαν, ἐὰν δέ τισ ἀγνωμονῇ περὶ τοῦτον, εὐθὺσ ἀποστήσεσθαι, ἀνεθάρρουν καὶ παρίσταντο τῷ καιρῷ πρὸσ τὴν ἀπολογίαν, ὥστε τοὺσ ἐχθροὺσ πάλιν ἀθυμεῖν καὶ φοβεῖσθαι μὴ περὶ τὴν κρίσιν ὁ δῆμοσ ἀμβλύτεροσ αὐτῷ γένηται διὰ τὴν χρείαν. (Plutarch, , chapter 19 3:1)
- "βραδὺσ γὰρ ὁ ἐκείνου καὶ χερσαῖοσ Ἔρωσ, ὁ δὲ σὸσ ἐκ Κιλικίασ Ἀθήναζε λαιψηρὰ κυκλώσασ πτερὰ διαπόντιοσ πέτεται, τοὺσ καλοὺσ ἐφορῶν καὶ συμπλανώμενοσ. (Plutarch, Amatorius, section 3 2:3)
- ἤδη γὰρ πέτεται διαπόντιοσ· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 58 3:2)
- ὁ δὲ Κρησὶ πολεμῶν τηνικαῦτα καὶ στρατηγῶν διαπόντιοσ ἐγκλήματα παρεῖχε καθ’ ἑαυτοῦ τοῖσ ἐχθροῖσ ὡσ ἀποδιδράσκων τὸν οἴκοι πόλεμον. (Plutarch, Philopoemen, chapter 13 2:1)
- πλευσοῦμαι κἠγὼ διαπόντιοσ, οὔτε κάκιστοσ οὔτε πρᾶτοσ ἴσωσ, ὁμαλὸσ δέ τισ ὁ στρατιώτασ. (Theocritus, Idylls, 56)
- διὸ καὶ τότε σαφῶσ ἔγνωσαν ἡλίκην ἔχει διαφορὰν ξενικὸσ καὶ διαπόντιοσ πόλεμοσ ἐμφυλίου στάσεωσ καὶ ταραχῆσ. (Polybius, Histories, book 1, chapter 71 7:1)
