Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀληθεύω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἀληθεύω

Structure: ἀληθεύ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: a)lhqh/s

Sense

  1. to speak truth, he was right about, to prove
  2. to come true

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀληθεύω ἀληθεύεις ἀληθεύει
Dual ἀληθεύετον ἀληθεύετον
Plural ἀληθεύομεν ἀληθεύετε ἀληθεύουσιν*
SubjunctiveSingular ἀληθεύω ἀληθεύῃς ἀληθεύῃ
Dual ἀληθεύητον ἀληθεύητον
Plural ἀληθεύωμεν ἀληθεύητε ἀληθεύωσιν*
OptativeSingular ἀληθεύοιμι ἀληθεύοις ἀληθεύοι
Dual ἀληθεύοιτον ἀληθευοίτην
Plural ἀληθεύοιμεν ἀληθεύοιτε ἀληθεύοιεν
ImperativeSingular ἀλήθευε ἀληθευέτω
Dual ἀληθεύετον ἀληθευέτων
Plural ἀληθεύετε ἀληθευόντων, ἀληθευέτωσαν
Infinitive ἀληθεύειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀληθευων ἀληθευοντος ἀληθευουσα ἀληθευουσης ἀληθευον ἀληθευοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀληθεύομαι ἀληθεύει, ἀληθεύῃ ἀληθεύεται
Dual ἀληθεύεσθον ἀληθεύεσθον
Plural ἀληθευόμεθα ἀληθεύεσθε ἀληθεύονται
SubjunctiveSingular ἀληθεύωμαι ἀληθεύῃ ἀληθεύηται
Dual ἀληθεύησθον ἀληθεύησθον
Plural ἀληθευώμεθα ἀληθεύησθε ἀληθεύωνται
OptativeSingular ἀληθευοίμην ἀληθεύοιο ἀληθεύοιτο
Dual ἀληθεύοισθον ἀληθευοίσθην
Plural ἀληθευοίμεθα ἀληθεύοισθε ἀληθεύοιντο
ImperativeSingular ἀληθεύου ἀληθευέσθω
Dual ἀληθεύεσθον ἀληθευέσθων
Plural ἀληθεύεσθε ἀληθευέσθων, ἀληθευέσθωσαν
Infinitive ἀληθεύεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀληθευομενος ἀληθευομενου ἀληθευομενη ἀληθευομενης ἀληθευομενον ἀληθευομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ζητούντων γὰρ ἡμῶν οἵτινεσ ἀληθεύουσιν ἐν φιλοσοφίᾳ, σὺ τοῦτο προαρπάσασ ἔδωκασ φέρων τοῖσ Στωϊκοῖσ λέγων ὡσ οὗτοί εἰσιν οἱ τὰ δὶσ δύο τέτταρα τιθέντεσ, ὅπερ ἄδηλον εἰ οὕτωσ ἔχει· (Lucian, 76:9)
  • ἦ ὅτι πρῶτον λόγον οἱ παλαιοὶ τὴν τότε καλουμένην πρότασιν νῦν δ’ ἀξίωμα προσηγόρευον, ὃ πρῶτον λέγοντεσ ἀληθεύουσιν ἢ ψεύδονται; (Plutarch, Platonicae quaestiones, chapter 10, section 1 4:1)
  • καὶ ταῦτ’ Ἐρασίστρατοσ οὐκ οἶδεν, ὃν οὐδὲν λανθάνει, εἴπερ ὅλωσ ἀληθεύουσιν οἱ ἀπ’ αὐτοῦ φάσκοντεσ ὡμιληκέναι τοῖσ ἐκ τοῦ περιπάτου φιλοσόφοισ αὐτόν. (Galen, On the Natural Faculties., B, section 41)
  • ἴσωσ οὖν τοὺσ τοιούτουσ δεῖ τῶν λόγων διαιρεῖν καὶ διορίζειν ἐφ’ ὅσον ἑκάτεροι καὶ πῇ ἀληθεύουσιν. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 9 88:3)
  • τί οὖν λέγουσιν οἱ πρῶτοι, καὶ πῇ ἀληθεύουσιν; (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 9 108:2)

Synonyms

  1. to come true

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION