Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 255:

ὀρθότατά γε. σμικρὸν ἄρα καθαρὸν λευκὸν μεμειγμένου πολλοῦ λευκοῦ λευκότερον ἅμα καὶ κάλλιον καὶ ἀληθέστερον ἐὰν φῶμεν γίγνεσθαι, παντάπασιν ἐροῦμεν ὀρθῶσ. ὀρθότατα μὲν οὖν. τί οὖν; οὐ δήπου πολλῶν δεησόμεθα παραδειγμάτων τοιούτων ἐπὶ τὸν τῆσ ἡδονῆσ πέρι λόγον, ἀλλ’ ἀρκεῖ νοεῖν ἡμῖν αὐτόθεν ὡσ ἄρα καὶ σύμπασα ἡδονὴ σμικρὰ μεγάλησ καὶ ὀλίγη πολλῆσ, καθαρὰ λύπησ, ἡδίων καὶ ἀληθεστέρα καὶ καλλίων γίγνοιτ’ ἄν. σφόδρα μὲν οὖν, καὶ τό γε παράδειγμα ἱκανόν. τί δὲ τὸ τοιόνδε;