Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀκόλαστος

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἀκόλαστος ἀκόλαστη ἀκόλαστον

Structure: ἀκολαστ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: kola/zw

Sense

  1. licentious, intemperate, too intemperate

Examples

  • ἑτοιμάζονται ἀκολάστοισ μάστιγεσ, καὶ τιμωρίαι ὁμοίωσ ἄφροσιν. (Septuagint, Liber Proverbiorum 19:27)
  • ζημιουμένου ἀκολάστου πανουργότεροσ γίνεται ὁ ἄκακοσ, συνίων δὲ σοφὸσ δέξεται γνῶσιν. (Septuagint, Liber Proverbiorum 21:10)
  • οὐκοῦν μηδὲ ἐκεῖνο ὑμᾶσ ἔρωμαι, σέ τε καὶ τὴν Πρόνοιαν καὶ τὴν Εἱμαρμένην, τί δήποτε Φωκίων μὲν ὁ χρηστὸσ ἐν τοσαύτῃ πενίᾳ καὶ σπάνει τῶν ἀναγκαίων ἀπέθανε καὶ Ἀριστείδησ πρὸ αὐτοῦ, Καλλίασ δὲ καὶ Ἀλκιβιάδησ, ἀκόλαστα μειράκια, ὑπερεπλούτουν καὶ Μειδίασ ὁ ὑβριστὴσ καὶ Χάροψ ὁ Αἰγινήτησ, κίναιδοσ ἄνθρωποσ, τὴν μητέρα λιμῷ ἀπεκτονώσ, καὶ πάλιν Σωκράτησ μὲν παρεδόθη τοῖσ ἕνδεκα, Μέλητοσ δὲ οὐ παρεδόθη, καὶ Σαρδανάπαλλοσ μὲν ἐβασίλευε θῆλυσ ὤν, Γώχησ δὲ ἀνὴρ ἐνάρετοσ ἀνεσκολοπίσθη πρὸσ αὐτοῦ, διότι μὴ ἠρέσκετο τοῖσ γιγνομένοισ· (Lucian, Juppiter confuatus, (no name) 16:6)
  • τὸ δὲ ἐλεύθερον οὐκ ἐν τῷ καταφρονεῖν τῶν ἀρχόντων ἀλλ’ ἐν τῷ τὰ κελευόμενα ποιεῖν τίθεσθαι, ἐξουσίαν τε οὐθενὶ τῶν ἀκολάστων ἐπιτρέπειν, ἀλλὰ τοῖσ βελτίστοισ ἀνατιθέναι τὰσ ἀρχάσ, τοιούτουσ ἔσεσθαι τοὺσ ἄλλουσ ὑπολαμβάνοντασ, οἱοῖ́ περ ἂν ὦσιν οἱ τὴν πόλιν διοικοῦντεσ. (Dionysius of Halicarnassus, De Isocrate, chapter 8 1:1)
  • ἀνὴρ δὲ τίσ ὢν ὅλωσ,^ καὶ ταῦτα παιδείᾳ σύντροφοσ καὶ φιλοσοφίᾳ τὰ μέτρια ὡμιληκώσ, ἀφέμενοσ, ὦ Λυκῖνε, τοῦ περὶ τὰ βελτίω σπουδάζειν καὶ τοῖσ παλαιοῖσ συνεῖναι κάθηται καταυλούμενοσ, θηλυδρίαν ἄνθρωπον ὁρῶν ἐσθῆσι μαλακαῖσ καὶ ᾄσμασιν ἀκολάστοισ ἐναβρυνόμενον καὶ μιμούμενον ἐρωτικὰ γύναια, τῶν πάλαι τὰσ μαχλοτάτασ, Φαίδρασ καὶ Παρθενόπασ καὶ Ῥοδόπασ τινάσ, καὶ ταῦτα πάντα ὑπὸ κρούμασιν καὶ τερετίσμασι καὶ ποδῶν κτύπῳ, καταγέλαστα ὡσ ἀληθῶσ πράγματα καὶ ἥκιστα ἐλευθέρῳ ἀνδρὶ καὶ οἱῴ σοὶ πρέποντα ; (Lucian, De saltatione, (no name) 2:1)
  • ἔν τοι μυρίῳ στρατεύματι ἀκόλαστοσ ὄχλοσ ναυτική τ’ ἀναρχία κρείσσων πυρόσ, κακὸσ δ’ ὁ μή τι δρῶν κακόν. (Euripides, Hecuba, episode 6:2)
  • οὔκ, ἀλλ’ ἀκόλαστόσ ἐστιν ἀεὶ τοὺσ τρόπουσ. (Aristophanes, Plutus, Episode 1:42)
  • ἐῶ λέγειν ὅσα ἄλλα λυπεῖ αὐτούσ, υἱὸσ ἀκόλαστοσ ἢ γυνὴ τοῦ οἰκέτου ἐρῶσα ἢ ἐρώμενοσ πρὸσ ἀνάγκην μᾶλλον ἢ πρὸσ ἡδονὴν συνών· (Lucian, Saturnalia, letter 2 5:1)
  • σὸν ἔργον ὦ πρεσβῦτα φροντίζειν ὅπῃ τὸν ἄνδρα κρατήσεισ, ὡσ οὗτοσ, εἰ μή τῳ ’πεποίθειν, οὐκ ἂν ἦν οὕτωσ ἀκόλαστοσ. (Aristophanes, Clouds, Agon, strophe1)
  • ὃ καὶ θαυμαστόν ἐστιν ὑπεναντίωσ γὰρ ἡ νεότησ τοῦ μὲν ἐπίψογοσ καὶ ἀκόλαστοσ γεγονέναι δοκεῖ, τοῦ δὲ πεπαιδευμένη καὶ σώφρων, βελτίων οὖν ᾧ πρὸσ τὸ βέλτιον ἡ μεταβολή· (Plutarch, Comparison of Lucullus and Cimon, chapter 1 4:1)

Related

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION