- ὀρθῶσ παραινεῖσ οὐκ ἐῶν δικορραφεῖν, ἀλλ’ ὡσ τάχιστ’ ἐμπιμπράναι τὴν οἰκίαν τῶν ἀδολεσχῶν. (Aristophanes, Clouds, Episode 1:5)
(아리스토파네스, Clouds, Episode 1:5)
- οὐδ’ ὀψοφάγοσ οὐδ’ ἀδολέσχησ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 8, book 8, chapter 365)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 8, book 8, chapter 365)
- ἐγὼ τοὺσ λόγουσ τὸν μὲν ἰδιώτην ἐπιστάμενοσ ὄντα, τὸν ἀδολέσχην τοῦτον λέγω καὶ φλύαρον, τὸν δὲ πολιτικόν, ἐν ᾧ τὸ πολὺ κατεσκευασμένον ἐστὶ καὶ ἔντεχνον, ὅ τι μὲν ἂν τῶν ποιημάτων ὅμοιον εὑρίσκω τῷ φλυάρῳ καὶ ἀδολέσχῃ, γέλωτοσ ἄξιον τίθεμαι, ὅ τι δ’ ἂν τῷ κατεσκευασμένῳ καὶ ἐντέχνῳ, ζήλου καὶ σπουδῆσ ἐπιτήδειον τυγχάνειν οἰόμαι. (Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 2610)
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 2610)
- δικαιότερον ἄν τισ εἴποι πρὸσ τὸν ἀδόλεσχον, μᾶλλον δὲ περὶ τοῦ ἀδολέσχου, οὐκ ἂν δυναίμην μὴ δεχόμενον πιμπλάναι, σοφοὺσ ἐπαντλῶν ἀνδρὶ μὴ σοφῷ λόγουσ, μᾶλλον δὲ περιαντλῶν λόγουσ ἀνθρώπῳ λαλοῦντι μὲν πρὸσ τοὺσ οὐκ ἀκούοντασ, μὴ ἀκούοντι δὲ τῶν λαλούντων. (Plutarch, De garrulitate, section 1 1:5)
(플루타르코스, De garrulitate, section 1 1:5)
- ὁ δ’ ἀδολέσχησ τοὐναντίον, ἂν μέν τισ ἐμπέσῃ λόγοσ, ἐξ οὗ μαθεῖν τι δύναται καὶ πυθέσθαι τῶν ἀγνοουμένων, τοῦτον ἐξωθεῖ καὶ ἐκκρούει, μισθὸν οὕτω βραχὺν δοῦναι τὸ σιωπῆσαι μὴ δυνάμενοσ· (Plutarch, De garrulitate, section 22 5:4)
(플루타르코스, De garrulitate, section 22 5:4)
- ὁ δὲ ἀδολέσχησ τοιοῦτόσ τισ, οἱο͂σ, ὃν μὴ γιγνώσκει, τούτῳ παρακαθεζόμενοσ πλησίον πρῶτον μὲν τῆσ αὑτοῦ γυναικὸσ εἰπεῖν ἐγκώμιον· (Theophrastus, Characters, 2:1)
(테오프라스토스, Characters, 2:1)
- ὁ δὲ περισσὸσ καὶ ἀδολέσχησ, ἄν γε δὴ τύχῃ καὶ τὸν Κολοφώνιον ἀνεγνωκὼσ Ἀντίμαχον, κτλ. (Unknown, Elegy and Iambus, Volume I, , ovid trist. i. 6. 110)
(작자 미상, 비가, , ovid trist. i. 6. 110)
- δεινόν τε, ὦ Θεαίτητε, ὡσ ἀληθῶσ κινδυνεύει καὶ ἀηδὲσ εἶναι ἀνὴρ ἀδολέσχησ. (Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 322:8)
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 322:8)