- ὀρθῶς παραινεῖς οὐκ ἐῶν δικορραφεῖν, ἀλλ ὡς τάχιστ ἐμπιμπράναι τὴν οἰκίαν τῶν ἀδολεσχῶν. (Aristophanes, Clouds, Episode 1:5)
(아리스토파네스, Clouds, Episode 1:5)
- οὐδ ὀψοφάγος οὐδ ἀδολέσχης. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 8, book 8, chapter 365)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 8, book 8, chapter 365)
- ἐγὼ τοὺς λόγους τὸν μὲν ἰδιώτην ἐπιστάμενος ὄντα, τὸν ἀδολέσχην τοῦτον λέγω καὶ φλύαρον, τὸν δὲ πολιτικόν, ἐν ᾧ τὸ πολὺ κατεσκευασμένον ἐστὶ καὶ ἔντεχνον, ὅ τι μὲν ἂν τῶν ποιημάτων ὅμοιον εὑρίσκω τῷ φλυάρῳ καὶ ἀδολέσχῃ, γέλωτος ἄξιον τίθεμαι, ὅ τι δ ἂν τῷ κατεσκευασμένῳ καὶ ἐντέχνῳ, ζήλου καὶ σπουδῆς ἐπιτήδειον τυγχάνειν οἰόμαι. (Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 2610)
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 2610)
- δικαιότερον ἄν τις εἴποι πρὸς τὸν ἀδόλεσχον, μᾶλλον δὲ περὶ τοῦ ἀδολέσχου, οὐκ ἂν δυναίμην μὴ δεχόμενον πιμπλάναι, σοφοὺς ἐπαντλῶν ἀνδρὶ μὴ σοφῷ λόγους, μᾶλλον δὲ περιαντλῶν λόγους ἀνθρώπῳ λαλοῦντι μὲν πρὸς τοὺς οὐκ ἀκούοντας, μὴ ἀκούοντι δὲ τῶν λαλούντων. (Plutarch, De garrulitate, section 1 1:5)
(플루타르코스, De garrulitate, section 1 1:5)
- ὁ δ ἀδολέσχης τοὐναντίον, ἂν μέν τις ἐμπέσῃ λόγος, ἐξ οὗ μαθεῖν τι δύναται καὶ πυθέσθαι τῶν ἀγνοουμένων, τοῦτον ἐξωθεῖ καὶ ἐκκρούει, μισθὸν οὕτω βραχὺν δοῦναι τὸ σιωπῆσαι μὴ δυνάμενος: (Plutarch, De garrulitate, section 22 5:4)
(플루타르코스, De garrulitate, section 22 5:4)
- ὁ δὲ ἀδολέσχης τοιοῦτός τις, οἱο῀ς, ὃν μὴ γιγνώσκει, τούτῳ παρακαθεζόμενος πλησίον πρῶτον μὲν τῆς αὑτοῦ γυναικὸς εἰπεῖν ἐγκώμιον: (Theophrastus, Characters, 2:1)
(테오프라스토스, Characters, 2:1)
- ὁ δὲ περισσὸς καὶ ἀδολέσχης, ἄν γε δὴ τύχῃ καὶ τὸν Κολοφώνιον ἀνεγνωκὼς Ἀντίμαχον, κτλ. (Unknown, Elegy and Iambus, Volume I, , ovid trist. i. 6. 110)
(작자 미상, 비가, , ovid trist. i. 6. 110)
- δεινόν τε, ὦ Θεαίτητε, ὡς ἀληθῶς κινδυνεύει καὶ ἀηδὲς εἶναι ἀνὴρ ἀδολέσχης. (Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 322:8)
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 322:8)