Plutarch, De garrulitate, section 1 1:

(플루타르코스, De garrulitate, section 1 1:)

ἀεὶ γὰρ λαλοῦσι. καὶ τοῦτ’ ἔχει πρῶτον κακὸν ἡ ἀσιγησία, τὴν ἀνηκοϊάν. κωφότησ γὰρ αὐθαίρετόσ ἐστιν, ἀνθρώπων, οἶμαι, μεμφομένων τὴν φύσιν, ὅτι μίαν μὲν γλῶτταν δύο δ’ ὦτ’ ἔχουσιν. εἴπερ οὖν ὁ Εὐριπίδησ καλῶσ εἶπε πρὸσ τὸν ἀσύνετον ἀκροατήν, οὐκ ἂν δυναίμην μὴ στέγοντα πιμπλάναι, σοφοὺσ ἐπαντλῶν ἀνδρὶ μὴ σοφῷ λόγουσ· δικαιότερον ἄν τισ εἴποι πρὸσ τὸν ἀδόλεσχον, μᾶλλον δὲ περὶ τοῦ ἀδολέσχου, οὐκ ἂν δυναίμην μὴ δεχόμενον πιμπλάναι, σοφοὺσ ἐπαντλῶν ἀνδρὶ μὴ σοφῷ λόγουσ, μᾶλλον δὲ περιαντλῶν λόγουσ ἀνθρώπῳ λαλοῦντι μὲν πρὸσ τοὺσ οὐκ ἀκούοντασ, μὴ ἀκούοντι δὲ τῶν λαλούντων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION