Plutarch, De garrulitate, section 8

(플루타르코스, De garrulitate, section 8)

Ζήνων δ’ ὁ φιλόσοφοσ, ἵνα μηδ’ ἄκοντοσ αὐτοῦ πρόηταί τι τῶν ἀπορρήτων ἐκβιαζόμενον τὸ σῶμα ταῖσ ἀνάγκαισ, διαφαγὼν τὴν γλῶτταν προσέπτυσε τῷ τυράννῳ. καλὸν δὲ καὶ Λέαινα τῆσ ἐγκρατείασ ἔχει γέρασ. ἑταίρα τῶν περὶ Ἁρμόδιον ἦν καὶ Ἀριστογείτονα καὶ τῆσ ἐπὶ τοὺσ τυράννουσ συνωμοσίασ ἐκοινώνει ταῖσ ἐλπίσιν ὡσ γυνή· καὶ γὰρ αὕτη περὶ τὸν καλὸν ἐκεῖνον ἐβάκχευσε κρατῆρα τοῦ ἔρωτοσ, καὶ κατωργίαστο διὰ τοῦ θεοῦ τοῖσ ἀπορρήτοισ. ὡσ οὖν ἐκεῖνοι πταίσαντεσ ἀνῃρέθησαν, ἀνακρινομένη καὶ κελευομένη φράσαι τοὺσ ἔτι λανθάνοντασ οὐκ ἔφρασεν, ἀλλ’ ἐνεκαρτέρησεν, ἐπιδείξασα τοὺσ ἄνδρασ οὐδὲν ἀνάξιον ἑαυτῶν παθόντασ, εἰ τοιαύτην ἠγάπησαν. Ἀθηναῖοι δὲ χαλκῆν ποιησάμενοι λέαιναν ἄγλωσσον ἐν πύλαισ τῆσ ἀκροπόλεωσ ἀνέθηκαν, τῷ μὲν θυμοειδεῖ τοῦ ζῴου τὸ ἀήττητον αὐτῆσ τῷ δ’ ἀγλώσσῳ τὸ σιωπηρὸν καὶ μυστηριῶδεσ ἐμφαίνοντεσ. οὐδεὶσ γὰρ οὕτω λόγοσ ὠφέλησε ῥηθεὶσ ὡσ πολλοὶ σιωπηθέντεσ·

ἔστι γὰρ εἰπεῖν ποτε τὸ σιγηθέν, οὐ μὴν σιωπῆσαί γε τὸ λεχθέν, ἀλλ’ ἐκκέχυται καὶ διαπεφοίτηκεν. ὅθεν, οἶμαι, τοῦ μὲν λέγειν ἀνθρώπουσ τοῦ δὲ σιωπᾶν θεοὺσ διδασκάλουσ ἔχομεν, ἐν τελεταῖσ καὶ μυστηρίοισ σιωπὴν παραλαμβάνοντεσ. ὁ δὲ ποιητὴσ τὸν λογιώτατον Ὀδυσσέα σιωπηλότατον πεποίηκε, καὶ τὸν υἱὸν αὐτοῦ καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὴν τροφὸν ἀκούεισ γὰρ λεγούσησ, ἕξω ο ἠύτε περ κρατερὴ δρῦσ ἠὲ σίδηροσ.

αὐτὸσ δὲ τῇ Πηνελόπῃ παρακαθήμενοσ θυμῷ μὲν γοόωσαν ἑὴν ἐλέαιρε γυναῖκα, ὀφθαλμοὶ δ’ ὡσ εἰ κέρα ἕστασαν ἠὲ σίδηροσ, ἀτρέμασ ἐν βλεφάροισιν. οὕτω τὸ σῶμα μεστὸν ἦν αὐτῷ πανταχόθεν ἐγκρατείασ, καὶ πάντ’ ἔχων ὁ λόγοσ εὐπειθῆ καὶ ὑποχείρια προσέταττε τοῖσ ὄμμασι μὴ δακρύειν, τῇ γλώττῃ μὴ φθέγγεσθαι, τῇ καρδίᾳ μὴ τρέμειν μηδ’ ὑλακτεῖν. τῷ δ’ αὖτ’ ἐν πείσῃ κραδίη μένε τετληυῖα, μέχρι τῶν ἀλόγων κινημάτων διήκοντοσ τοῦ λογισμοῦ καὶ τὸ πνεῦμα καὶ τὸ αἷμα πεποιημένου κατήκοον ἐαυτῷ καὶ χειρόηθεσ. τοιοῦτοι δὲ καὶ οἱ πολλοὶ τῶν ἑταίρων·

τὸ γὰρ ἑλκομένουσ καὶ προσουδιζομένουσ ὑπὸ τοῦ Κύκλωποσ μὴ κατειπεῖν τοῦ Ὀδυσσέωσ μηδὲ δεῖξαι τὸ πεπυρακτωμένον ἐκεῖνο, καὶ παρεσκευασμένον ὄργανον ἐπὶ τὸν ὀφθαλμόν, ἀλλ’ ὠμοὺσ ἐσθίεσθαι μᾶλλον ἢ φράσαι τι τῶν ἀπορρήτων ὑπερβολὴν ἐγκρατείασ καὶ πίστεωσ οὐκ ἀπολέλοιπεν. ὅθεν ὁ Πιττακὸσ οὐ κακῶσ, τοῦ Αἰγυπτίων βασιλέωσ πέμψαντοσ ἱερεῖον αὐτῷ καὶ κελεύσαντοσ τὸ κάλλιστον καὶ χείριστον ἐξελεῖν κρέασ, ἔπεμψεν ἐξελὼν τὴν γλῶτταν ὡσ ὄργανον μὲν ἀγαθῶν ὄργανον δὲ κακῶν τῶν μεγίστων οὖσαν, ἡ δ’ Εὐριπίδειοσ Ἰνὼ παρρησίαν ἄγουσα περὶ αὑτῆσ εἰδέναι φησί, σιγᾶν θ’ ὅπου δεῖ καὶ λέγειν ἵν’ ἀσφαλέσ.

οἱ γὰρ εὐγενοῦσ καὶ βασιλικῆσ τῷ ὄντι παιδείασ τυχόντεσ πρῶτον σιγᾶν εἶτα λαλεῖν μανθάνουσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION